Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ...

Πως επιθυμούσαμε να βγει τσάρκα

Με ποδήλατο, καμαρωτή,

Κουδουνιών ήχος,τροπάρι Πάσχα,

Τα ρίγη έσπερνε στη διαδρομή.

Σε μας όλους μοίραζε τα μάγια

Στο τριγκ-τριγκ δικού της κουδουνιού

Σαν να μας πιάνουν του έρωτα σκάγια

Μας μάζευε εκεί σαν νεοσσούς.

Οι ματιές μας στάζαν μέλι γαλα

Στη γωνία,αραχτοί,

στητοί,

Μαγικά τα μάτια της μεγάλα

Και στο ποδήλατο θεά φτυστή.

Γελαστά ερχόταν, λιώναμε όλοι,

Αγκωνιές πως πέφταν και σπρωξιές,

Ποιος θα μπει στης έυνοιας περιβολι;

Ποιος κάνει άνοιξες τις εποχές;

Με ένα κοκαλάκι νυχτερίδας

Βέλη μοίρας τα μόνα ζυγά

Σαν τυχαίες ζαριές της ελπίδας

Σφραγίδες βάζει στης ζωής σκαριά.

Χθες ο φίλος είπε όλο χάρη:

Πια ζω σε έρωτα, το ομολογώ,

Με δύο ποδήλατα μαζί ζευγάρι

Τις στράτες της ζωής πάντα περνώ.

Λευτέρης Σιώμος Κ/77δ.π.ελ.