Η γέρικη φλέβα...

Το βήμα χρόνου αργά διάβρωσε τη θέα

Της φθοράς ρυάκια χάραξαν αυλακιές

Στέκει αγέρωχη σαν κοιλάδα νέα κι' ωραία

Που την δροσίζουν συχνά οι τακτικές βροχές.

Τα χρόνια με μπόρες άφησαν ρυτίδες

Μάγουλα, πρόσωπο,μέτωπο,λαιμό,

Γελούν τα μάτια της σαν ηλιαχτίδες

Έτη σβήνει με της ζωής παλμό.

Σαν κεραυνό που

αστραποβρόντηξε η φύση

Γέρικη φλέβα μπλαβιά

σαν στραβό σπιρούνι,

Στρίβει βογγώντας σαν παραμάνα δύση

Τρέχει,κυλά από τους κροτάφους μέχρι το πηγούνι.

Απολαμβάνει κάθε δώρο ηλικίας

- Γεύομαι,λέει,όλες τις ζωής τις χάρες

Κάθε ρυτίδα μια εμπειρία γοητείας ,

Ρουφάω και το μεδούλι που έχουν οι ζάρες.

Λευτέρης ΣιώμοςΚ /79δ π.ελ.