ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΜΑΙ

Πώς θα ήταν άραγε η πλάση δίχως το φως του φεγγαριού,να τη φωτίζει τις ατέλειωτες νύχτες του χειμώνα και τις ρομαντικές του καλοκαιριού.. Το πλησιέστερο στη Γη Άστρο προϋπήρχε ίσως και της Γης ..!!

Ω. ..Αγία Γυναίκα ..Ω. ..βάθος δίχως αντικείμενα

Ω. ..παράθυρο τυφλό προς τα έξω ...

Ω...θύρες κλεισμένες προσεκτικά,θεσμοί παρμένοι παλαιόθενο δοκιμασμένοι, ποτέ ολότελα κατανοητοί ...

Ω ..ησυχία της σκάλας,ησυχία των διπλανών δωματίων, ησυχία ψηλά και στη στέγη...

Γυναίκα εσύ μοναδική που σκέπαζες όλη αυτήν την ησυχία κάποτε στα παιδικά σου χρόνια ...!

Που έχεις το θάρρος να είσαι μες τη βαθιά νύχτα η ησυχία για εκείνους που φοβούνται ...

Ανάβεις ένα φως κι είσαι κιόλας θόρυβος ,και το απιθώνεις σιγά σιγά και δεν υπάρχει αμφιβολία είσαι εσύ το φως γύρω απ' τα γνωστά αγαπημένα αντικείμενα που βρίσκονται εδώ δίχως

νόημα κρυφό ..αγαθά απλά θετικά !!

Κι όταν κάτι θορυβεί κάπου στον τοίχο η κάνει ένα βήμα στα πατώματα τότε χαμογελάς, μόνο χαμογελάς...

Χαμογελάς διάφανα σε βάθος φωτεινό στο περίφοβο πρόσωπο που σε έρευνα ,σαν να ήσουν ένα και μέσα στο μυστικό κάθε πνιγμένου ήχου,συνενοημένη μαζί του και σύμφωνη ..!

Μοιάζει καμμία δύναμη με τη δική σου μέσα στη γήινη κυριαρχία ;

...Κοίτα ...Βασιλείς κοίτονται αλύγιστοι κι ο μυθολόγος δεν μπορεί να τους διασκεδάσει ...πάνω στα μακάρια στήθη της ευνοούμενης τους,τους συνέχει η φρίκη και τους κάνει χαλαρούς κι ανόρεχτους...

Κι έρχεσαι εσύ και κρατάς πίσω σου το τέρας, και το κρύβεις ολότελα,

όχι σαν προπέτασμα που μπορεί κανείς εδώ κι εκεί να το ανοίξει...

Όχι σα να το προσπεράσες με τον κάλεσμα εκείνου που σε είχε ανάγκη...

Σα να τα πρόλαβες όλα όσα μπορούν να έρθουν και να είχες πίσω σου μόνο την προσδρομή σου ,τον αιώνιο δρόμο σου, το πέταγμα της Αγάπης σου ...!!

Νατάσα Τσιλφίδου 🌹