Ανάμνηση...

Η πλατεία μας,

ο δρόμος από πάνω.

Άνθρωποι βιαστικοί, σκοτάδι, σκόρπια λόγια.

Ψηλά, το φεγγάρι 🌙 έλαμπε,

σαν ασήμι που ανασαίνει μέσα στον ουρανό.

Η ανάσα σου τόσο ζεστή…

κι ανάμεσα μας, θυμάσαι;

Ο έρωτας που γιόρταζε,

μεθυσμένος από αγάπη,

δίχως φόβο, δίχως όραμα,

μόνο αλήθεια.

Και τώρα μένει μόνο

η ανάμνηση,

ένα φως που λάμπει μέσα στην καρδιά μου ❤️

σαν σπίθα που δεν έσβησε ποτέ.

Και τα βράδια που θυμάμαι τα φιλιά σου,

η μυρωδιά σου μένει πάντα εδώ,

σαν χάδι που δεν διάλεξε να φύγει.

Σαν ένα τραγούδι που με γυρίζει πίσω σε σένα,

στην πλατεία μας όπου όλα άρχισαν,

εκεί που η στιγμή έγινε μοίρα.

Θα μείνω εδώ να θυμάμαι,

να ονειρεύομαι.

Τα μάτια σου που με κοιτάζουν ακόμη,

κι η καρδιά μου

που χτυπά για σένα… δυνατά!

Λαμπρινή Ζαφείρη 🌹