⚡Ένα απλό ταξίδι στο σύμπαν⚡

Ένα απλό ταξίδι στο άπειρο

χωρίς θόρυβο, χωρίς αποχαιρετισμούς,

ένας απόμακρος θάνατος

με ημερομηνία λήξης

Η σκόνη του διαστήματος

μας τυλίγει σα φωτεινό πέπλο,

σαν ένα καλωσόρισμα

στην απόλυτη μοναξιά

Άμμος ατελείωτη, λαμπερή

μα πιο τρυφερή από εμάς

καλύπτει χωρίς αδιάκριτες ερωτήσεις

τα όνειρα και τους πόθους μας

Την συγκρίνω μ' εμένα,

με τους συντρόφους μου

Μπροστά της μοιάζουμε

ασήμαντες, ανήμπορες κουκκίδες,

μια θολή παρένθεση

στην εξέλιξη του Σύμπαντος

που μας βυθίζει ολοένα και περισσότερο

στην αδιάφορη άβυσσο

Ποιός μετράει όμως

τον προσωρινό μας θάνατο;

Ποιός γράφει επιμνημόσυνους λόγους

για εμάς τους παράτολμους αστροταξιδευτές

και ύστερα τους διαβάζει

με βραχνή απ' την συγκίνηση φωνή

μπροστά στο μεσοαστρικό κενό;

Ποιός κατανοεί το βάρος των ευθυνών μας για την ανθρωπότητα;

Ποιός θα μας φυλάξει

στην αδύναμη μνήμη του;

Πετάξαμε προς το φως

και τώρα αδιάκοπα

καίγονται τα φτερά μας

μα δε διακόπτουμε το αιώνιο ταξίδι μας

προς την Άσβηστη Αλήθεια

των μυστηρίων της ζωής,

της ύπαρξης, της δημιουργίας,

του ατόφιου μας εαυτού

(Ποίημα απ' την ανέκδοτη ποιητική συλλογή μου ΜΝΗΜΕΣ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΣΓΙΓΜΩΝ)

Χρήστος Ντικμπασάνης