Χαμένος στον χρόνο 💦

Πολλά τα γιατί που δεν απάντησες.

Τα βέλη του έρωτα πληγές ανοιγμένες,δεν κλείνουν.

Στον ήλιο προσπάθειες μάταιες, αχτίδες με ζέσταναν.

Σκιές της αγάπης οι λέξεις διωγμένες,από το

στόμα σου.

Τριαντάφυλλα κάποτε μύριζαν έρωτα.

Τώρα;;

Στους δρόμους αγκάθια απλώνουν οι μέρες...

Δυο χείλη τα μάτια μου μάγεψαν.

Δεμένος στης μοίρας κατάρτι αναμμένο.

Μου λείπεις και ψάχνω διέξοδο σε ποίημα που γράφω με τίτλο "χαμένος".

Με λέξεις σε αγγίζω αγάπη μου,

με λέξεις που μοιάζουν μακριά σου

άδειες,με μέρες που ο έρωτας δίνει χαρά,σε μένα αφήνει πικρή μια χροιά.

Χρήστος Παναγιωτόπουλος 💦