Του ονείρου οι παγίδες🍁

Φτάνει η νύχτα,έρχεται πιο νωρίς πια...

Κάποιες μέρες την περιμένω.

Ανυπομονώ να τελειώσει το φως

και να έρθεις εσύ,το σούρουπο,το σκοτάδι

Θέλω να χαθώ στο μαύρο σου σύννεφο.

Να κλείσω τα μάτια και να σε ονειρευτώ.

Τα φώτα του δρόμου τρεμοπαίζουν.

Με ενοχλούν...

Μου αποσπούν τις σκέψεις.

Θυμάσαι την ονειροπαγίδα;

Στον ιστό της κρύψαμε

όνειρα,ελπίδες,

θέλω να μείνουμε,κρυμμένοι εκεί,για πάντα παιδιά.

Κάθε κλωστή και μια ευχή,

κάθε ιστός και

Προσευχή...

τσακισμένη η ψυχή μου...

Που είσαι τώρα,

θα σε βρω δεν φοβάμαι

τη σκοτεινιά...

όσο κρατά η βροχή τόσο

θα ψάχνω.

Οι στάλες του Θεού ξεκίνησαν,

τρέχεις κι εσύ να κρυφτείς...

Βλέπω το κρόσσι σου.

Αλλιώτικο, φθάρμενο,

λίγο ακόμα...

ο αέρας το σπρώχνει κοντά μου...

Κουρέλια!

Κόντρα στον αέρα...

Μην φοβάσαι!!

Κρατάει γερά τα μυστικά μας!Άνεμος είναι θα περάσει!!Μείνε,μείνε να ονειρευτούμε

πίσω από το φτερό της,

για πάντα θα κρυφτούμε!

Εύα Αλιβιζάτου 🍁