Το οξυγόνο της ψυχής ...

Σε έναν κόσμο που όλο και περισσότερο μοιάζει αντιφατικός, σκληρός και άδικος, υπάρχει κάτι, σχεδόν μαγικό, που μας κρατά ακόμα όρθιους: το χιούμορ.

Όχι ως επιφανειακό αστείο ή φθηνό θέαμα, αλλά ως βαθιά ανθρώπινη δύναμη, ικανή να ελαφρύνει το ασήκωτο, να ενώνει το χωρισμένο και, κάποιες φορές, να θεραπεύει το πληγωμένο.

Το χιούμορ είναι κάτι πολύ περισσότερο από γέλιο.

Είναι τρόπος σκέψης, μηχανισμός επιβίωσης, κοινωνική πράξη.

Μας βοηθά να αποστασιοποιηθούμε από τον πόνο, να αντιμετωπίσουμε τον φόβο, να ξορκίσουμε τη θλίψη και να πλησιάσουμε πιο εύκολα τους ανθρώπους.

Όσοι έχουν βιώσει δύσκολες περιόδους απώλειας, κρίσης, πολέμου ξέρουν καλά πως οι πιο γενναίοι άνθρωποι συχνά γελούν πρώτοι.

Το χιούμορ συνδέει.

Μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο μόνοι, γιατί το γέλιο είναι πράξη συμμετοχής· είναι ένα "σε καταλαβαίνω", ειπωμένο χωρίς λόγια.

Είναι ο τρόπος που η ψυχή μας πιάνει το χέρι της διπλανής ψυχής και της λέει: "Εδώ είμαστε κι οι δύο, μέσα στο χάος, αλλά γελάμε ακόμα. Άρα ζούμε."

Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο σοβαροί φιλόσοφοι, από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Βολταίρο, αναγνώριζαν την αξία του χιούμορ.

Ο Σοπενχάουερ, που καθόλου δεν φημιζόταν για την αισιοδοξία του, έλεγε πως το χιούμορ είναι η "νίκη του πνεύματος πάνω στην ανοησία". Και πόση ανοησία κυκλοφορεί γύρω μας· φανατισμός, υπεροψία, σοβαροφάνεια, δήθεν κύρος.

Το χιούμορ τα τρυπά όλα αυτά σαν καρφίτσα σε φούσκα.

Το αληθινό χιούμορ, βέβαια, δεν προσβάλλει, δεν γελοιοποιεί τους αδύναμους.

Είναι εκείνο που ανεβάζει· όχι εκείνο που πατάει επί πτωμάτων, για να προκαλέσει γέλιο.

Είναι ευφυές, πικρό πολλές φορές, αυτοσαρκαστικό, βαθιά ανθρώπινο. Ένα καλό αστείο μπορεί να πει την πιο δύσκολη αλήθεια με τρόπο που την κάνει υποφερτή, ακόμη και λυτρωτική.

Μέσα σε μια κοινωνία γεμάτη πίεση, κρίσεις και διαρκείς ειδήσεις που τρομοκρατούν ή κουράζουν, το χιούμορ είναι αντίσταση.

Είναι υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή, ότι χρειαζόμαστε ανάσες, χαλαρότητα, στιγμές αλήθειας ντυμένες με γέλιο.

Και τελικά, ίσως αυτό να είναι το πιο δυνατό εργαλείο μας: να μπορούμε να γελάμε ακόμα, εκεί που άλλοι σταματούν.

Να βρίσκουμε μέσα στο σκοτάδι κάτι που να μας κάνει να χαμογελάσουμε, όχι από αφέλεια, αλλά από σοφία.

Γιατί, όπως είπε ο Τσάρλι Τσάπλιν: "Μια μέρα χωρίς γέλιο είναι μια χαμένη μέρα."

Και στις εποχές που ζούμε, δεν έχουμε άλλες μέρες για χάσιμο.

Μαρία Καραθανάση