Το μαγικό πινέλο της αγάπης...

Πολλοί με θεωρούν τρελό.

Αδιάφορη η γνώμη τους.

Την τρέλα την βίωσα μέσα στο σκλαβοπάζαρο των συναισθημάτων, μέσα στο νέφος της απόλυτης σιωπής.

Την απλότητα της αγάπης όμως την συνάντησα στην άκρη ενός μαγικού πινέλου...

Με γαλάζιο χρώμα πέρασα τα ξύλινα πατώματα του σπιτιού μας για να μου θυμίζουν σε κάθε μου βήμα τα μάτια σου.

Θάλασσες που σαγηνεύουν την κάθε στιγμή μαζί σου.

Στα ταβάνια κόλλησα φωτογραφίες σου, μία ευχή να μου θυμίζουν που ψιθύρισα κάποτε στα αστέρια.

Μην με ρωτήσεις ποια είναι, δεν θα σου πω.

Τις κουρτίνες κατέβασα, ο ήλιος να τονίζει την αγνότητα του λευκού στους τοίχους του σαλονιού. Ζωγραφισμένα γελαστά γλαροπούλια πετούν ανέμελα στο νησιώτικο τοπίο της αγάπης μας.

Δες τα έτοιμα να ξεκινήσουν το τραγούδι μας!

Στην κουζίνα δεσπόζει ένας πολύχρωμος μπαξές λουλουδιών όπου με κάθε σου κίνηση, το άρωμα σου τους δίνει ζωή.

Κάθε φορά που θα περνάς από τον διάδρομο θα χάνεσαι στην ενάρετη νηνεμία των βουνοκορφών του έρωτα μου.

Κλείσε τα μάτια μωρό μου και απόλαυσε την διαδρομή...

Στο υπνοδωμάτιο μας δεν έκανα απολύτως τίποτα ...κανένα πινέλο δεν άφησα να το αγγίξει γιατί θέλω κάθε φορά που θα ξυπνάς στην αγκαλιά μου να γίνεσαι εσύ η πινελιά της κάθε στιγμής της ζωής μου.

Το χρώμα της ατελείωτης ηδονής της αγάπης μας.

Χρήστος Παναγιωτόπουλος 🌹