Της λησμονιάς τα βράδια 🌹

Καθώς βραδιάζει, γεμίζουν

οι δρόμοι σκιές.

Αυτές των ονειροπόλων,

που ακούραστα περιμένουν το αύριο, να ζωντανέψει,

όσα οι ουρανοί τους υποσχέθηκαν, κι

επιμένουν να προσκαλούν το θεό τους.

Εκείνες των παιδιών που ωρίμασαν

απότομα, την ώρα που ο ήλιος τέλειωνε

το ταξίδι του.

Θα πέσει το φως,

πάνω στους εξόριστους της ζωής,

που στα παγωμένα πεζοδρόμια

ζωγραφίζουν με πόνο την ελπίδα.

Και καθώς το φεγγάρι θα σκορπά αλύπητα

το φως του, η λησμονιά όλο και θα κερδίζει

Λησμονήσαμε να γελάμε, σταθήκαμε

στις άκρες των δρόμων, επαίτες της ζωής,

αντί να κερδίσουμε νέες διαδρομές.

Λησμονήσαμε να ακούμε με την καρδιά,

να πονάμε και ν αγαπάμε, αρνηθήκαμε

τις όμορφες λέξεις, γιατί τις νοιώσαμε

σαν παγίδες.

Οι φανοστάτες θα ρίξουν φως σ'όλους

τους ξεχασμένους που μ ένα δάκρυ η ένα χαμόγελο θέλουν να μεγαλώσουν τα σύνορα του κόσμου.

Μέρα η νύχτα πάντα κάποιο φως θα

πέφτει πάνω στα όνειρα και τις σκέψεις

μας, αρκεί να προλάβουμε... να

μη μας νικήσει η λησμονιά.

Νίκη Φωκά 🌹