Τέχνη ζωής να χαμογελάς...

Σαν συννεφιάζει μέσα σου,

κι απλώνει γκρί σημάδι,

στο χέρι σου να προσπαθείς,

να διώχνεις το σκοτάδι.

Τέχνη ζωής να χαμογελάς,

κι ας είν’ η ψυχή κομμάτια,

σιγά σιγά αλλάζεις διάθεση,

γελούνε και τα μάτια.

Βάζεις μπροστά τη τέχνη σου,

να βγείς απ’ τη πλεκτάνη,

και με τα ζόρια συμβιβασμό,

πριν αυτή σε ξεκάνει.

Έρχονται μπόρες κάποτε,

σε ρίχνουνε στο χώμα,

μα μία δύναμη άνωθεν,

η ζωή σ’αλλάζει χρώμα.

Κρατάς στα χέρια τη ζωή,

σε σπρώχνει,σε ζορίζει,

μα η μοίρα ακάθεκτη,

αυτή σε καθορίζει...

Δύσκολες ώρες σαν θα’ρθούν,

τα χείλη τρεμουλιάζουν,

μα στο λεπτό και τεχνικά,

χαμόγελα αραδιάζουν...

Τέχνη να χαμογελάς,

στις δύσκολες στιγμές σου,

δίνεις μιά σπίθα φώς,

στις άβουλες πτυχές σου...

Χαμόγελο στα χείλη σου,

λάμπει μέσ’το σκοτάδι,

διώχνει την κάθε απελπισιά,

δίνει ελπίδας χάδι...

Τέχνη να χαμογελάς,

τον πόνο σου να κρύβεις,

χωρίς τον άλλο να βαράς,

και λύπη να του δίνεις...

Τέχνη να χαμογελάς,

τον πόνο να τον πνίγεις,

κι ένα χαμόγελο γλυκό,

στα χείλη ν’ αφήνεις.

Αντρούλα Θεοκλή Νικηφόρου 🌹