ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ✨

Κάπου εκεί, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας,

εναρμονισμένα δένονται οι ψυχές.

Δεν ζητούν, δεν απαιτούν, δεν υπεκφεύγουν, δεν φυγομαχούν.

Μονάχα μάχονται, μοιράζονται,

συνταξιδεύουν και καινοποιούνται.

Ενάντια στα νεύματα των σκοτεινών καιρών,

μακριά από τη νοσηρή ανθρώπινη κτητικότητα,

δρέπουν τους καρπούς τού γνήσιου

και τού αληθινού κάλλους τής αγάπης.

Ασυμβίβαστες.

Απόλυτες.

Αδιάλλακτες.

Ταιριαστές μέσα στη διαφορετικότητά τους.

Κατανοητές μέσα από την αλληγορία τους.

Στο πυρ τής απεχθούς ματαιότητας,

προβάλλουν σθεναρές αντιστάσεις.

Στην αναμενόμενη απειλή τής αβεβαιότητας,

παραμένουν αδιαπραγμάτευτα αγωνιστικές.

Λύνουν από κοινού τα αινίγματα,

με τελετουργική ευλάβεια.

Αγκαλιάζουν και αναλύουν τον άγνωστο εαυτό τους,

προς τέρψιν τής εσωτερικής τους περιέργειας για γνώση.

Και σαν συναντηθούν στα μονοπάτια τού ήλιου...

τότε δεν μιλούν μόνο οι ψυχές.

Τον πρώτο λόγο έχουν τα κορμιά,

τα παραδερμένα στα κύματα τής στέρησης.

Φανερά εξουθενωμένα από το ξεροβόρι τής ανεπάρκειας,

γυρεύουν εναγωνίως μια απάνεμη,

απάτητη, φωτεινή ακτή...

Εκεί που καταργείται η εξουσία τού θανάτου.

Στέλλα Μιχαήλ Ζωγράφου 🌹