Σκέψεις μοναξιάς

Πονάει λένε η μοναξιά, δεν κάνει να είναι κανείς μόνος.

Κι όμως εγώ σκέφτομαι συχνά, πιο συχνά από όσο μπορείς να φανταστείς, μια μέρα μοναξιάς, μαζί σου.

Μια μέρα ολόκληρη να μην μιλήσουν καθόλου οι λέξεις, θα είναι μονάχα τα μάτια μας.

Αυτά θα λένε όσα το στόμα και οι λέξεις δεν θα μπορούν.

Να χαθούμε σε μια μοναξιά που θα πούμε όλα όσα η καρδιά έχει κρυμμένα καιρό τώρα.

Όλες τις λέξεις που μένουν κλειδωμένες στου κόσμου τα "πρέπει", να τις αφήσουμε να βγουν σε αυτής της μοναδικής σιωπής τις ματιές.

Μία μέρα που η θάλασσα θα μιλάει στα σώματα μας, που η αλμύρα θα καλύψει και θα γιατρέψει τις ανοικτές πληγές μας.

Μία μέρα μοναξιάς που το γλυκό αεράκι της θάλασσας θα μας χαϊδεύει τα μαλλιά και θα μας γεμίζει αλμύρα το πρόσωπο.

Μία μέρα γεμάτη από ερωτικές ματιές χωρίς κανένα ίχνος λέξης. Μια μέρα μοναξιάς και ανείπωτης ευτυχίας.

Και μετά τι;

Μετά, ποιες λέξεις θα επιστρέψουν;

Που και αν επιστρέψουν, δεν θα έχουν πια το ίδιο νόημα, την ίδια σιωπή…

Η σιωπή της μοναξιάς, μετά θα είναι βαριά και θα μου μιλάει αλλιώς χωρίς εσένα!

Δεν θα μιλάει η αλμύρα της θάλασσας!

Δεν θα φυσάει το ίδιο, θα είναι κρύος και βαρύς σαν χειμώνας ο αέρας της και ας είναι καλοκαίρι!!

Θα σε ψάχνω στα κύματα της, μα θα βρίσκω μόνο την απουσία σου στη νωπή άμμο.

Δεν θα είναι πια λιμάνι η μοναξιά μου, θα είναι πόνος.

Το κορμί δεν θα ζεσταίνεται και θα κρυώνει.

Και εγώ…

Εγώ, θα κρατάω την ανάμνηση της γλυκιάς μοναξιάς μας· σαν ανάσα, να εύχομαι να έρθεις πίσω, να αναπνεύσω ξανά💞

Μαρία Μιτα Νικολάου

Σκέψεις Μοναξιάς

Ιούνιος 2025