Σαν πετραδάκια...

Σα στοιβαγμένα πετραδάκια πλάι στ’ ακροθαλάσσι

ξαπλώνουν της ψυχής τα κρίματα.

Και προσμένουν.. και προσμένουν,

να ‘ρθει το κύμα το τρισκάθαρο

και να ξεπλύνει τη σκληρή, την πέτρινή τους ύπαρξη.

Και να λάμψουν.. να λάμψουν ξανά

στην πρώτη μέρα της ζήσης.

Αμόλυντα, καθάρια, γεμάτα ζωή και όνειρα

το κύμα που θα ξαναρθεί, απλά να επιβραβεύσει!

Κωνσταντίνος Καραμπερόπουλος 🍁