Σαν άνεμος...

Λιλή Δαφερέρα Βασιλάκη

Είσαι άνεμος, μια χίμαιρα, μια ουτοπία...

Μες στην πορεία, ενός ανέμου ιστορία...

Σαν το συρμό πας κι έρχεσαι ,

φεύγεις και πάλι στρέφεσαι...

Αλλάζεις χρώματα και διαθέσεις,

σαν εποχές μέσα στο χρόνο θέσεις...

Πότε χειμώνας έρχεσαι,

βοριάς, τραχύς, ανταριασμένος,

ψυχή και νου μου γδέρνεις

άγχη και αμφιβολίες σπέρνεις ..

Κι άλλοτε, σαν άνοιξη γυρνάς ...

Σαν θρόισμα τα λόγια σου αγαπάω...

Μ' όλα τα σ' αγαπώ στα κλώνια,

της καρδιάς τη φλόγα μαρτυράω...

Πας και γυρνάς σαν καλοκαίρι όψιμο,

σαν αύρα, σαν δροσιά, φερμένο...

Και πλέω, έρμαιο, νοτιά πλεούμενο,

μες στον εγωισμό σου αρμενισμένο...

Πόσο φοβάμαι και με σκιάζεις,

όταν μουντός φθινοπωριάζεις.

Γύρω τα πάντα όλα συννεφιάζεις,

λέξεις και χρώματα βραδιάζεις...

Σαρώνεις ψυχή και αισθήσεις

μ' αναίδεια όλα ν' αφοπλίσεις..

Κίτρινα φύλλα βάφεις, άπονα ,

βαθιά μες στη σιωπή τα κρύβεις ..

Γυρνάς τα νώτα χάνεσαι,

στου χρόνου τη σιωπή κοιμάσαι

κι απέ, για κάθε ατόπημα λυπάσαι...

Και κάθε φορά, πως καρτερώ,

μία βροχή, βροχή χαράς,

μες στην ψυχή μου να λιμνάσει...

Κι όσες στιγμές μου στράγγισες

ίαμα αυτή να τις δαμάσει...

Σαν άνεμος

με κούρασες και τα φευγιά ματώνουν,

Για κάθε σου άρνηση, το νου χρεώνουν...

Αλήθεια, πού πας και τριγυρνάς

τί, σαν άνεμος, ζητάς, γυρεύεις;

μα ποιές ψυχές και ποιές καρδιές,

σαν ψεύτρα αγάπη πιλατεύεις;;

Πες μου, πού πας κι όταν γυρνάς,

σαν νέος έρωτας πλανεύεις,

μες στης καρδιάς το άβατο

να μπεις, σαν άνεμος, γυρεύεις;;

Λιλή Δαφερέρα Βασιλάκη 🌹