Πανάρχαιοι χρησμοί

Ταξίδεψα κάτω απ’ τις αψίδες του πόνου Στάλαξε στην καρδιά μου ζεστή η πίκρα,

ποτάμι βουερό στη γης μου το σώμα Νίφτηκα με το νερό του και αμέσως τα μάτια μου άνοιξαν

για να θαυμάσω την αρχή του κόσμου

στου απέραντου μα άγνωστου πλανήτη σου τις γωνιές

Έτσι ξεγέλασα τις πρώτες θλίψεις μου

και ανέγγιχτος βγήκα απ’ το αστρόπλοιό μου

Αν η καρδιά σου με σπλαχνίστηκε πραγματικά, αν ίσως έκλαψες με τα βάσανά μου

τότε έχεις μάθει ν' αγαπάς, αλλόκοσμη αγαπημένη

Τώρα θα χαράξω, λοιπόν, κι εγώ αμετάκλητα με το ένα χέρι μου

τα ποιήματα τα πρώτα μου στο αφιλόξενο χώμα

πριν να κατορθώσω να συλλαβίσω των πανάρχαιων χρησμών σου τα ερωτικά λόγια τ’ ανερμήνευτα

Χρήστος Ντικμπασάνης 🌹