Πέρα από τα όρια

Ο φάρος σε τούτα τα μέρη

δεν φέγγει στους τουρίστες.

Αν τέτοιος είσαι, τυφλός στέκεις.

Αν σε τρομάζει η σκοτεινιά, μην ενοχλείς την παραξενιά μου.

Φύγε κι άσε με!

Σαν έτοιμος από καιρό, θαρραλέος,

στα έγκατα του κρύβω σελίδες.

Γιατί;

Θέλει μοναξιά και τόλμη η γραφή —

η λευτεριά; Χάρισμα!

Αν τον δεις να ανάβει:

στα σκαλοπάτια του

καίω κάτι από την ψυχή μου.

Γι’ αυτό σου λέγω:

Μην ενοχλήσεις την παραξενιά μου,

μήτε τον καημό μου.

Μόνο αυτά έχω — και την λευτεριά μου.

Ο φάρος είναι σπίτι μου,

το αφώτο του δρόμος μου.

Αν μείνεις, κλείσε το στόμα σου και γδύσου.

Κι αν όχι, στο καλό — στο Αιγαίο να πνιγείς για να γυρίσεις.

Ο φάρος σε ετούτα τα μέρη δεν σε ξέρει!

Αν νομίζεις πως είσαι γνώριμος,

κοίτα στα μεγάλα τζάμια του

να δεις αν στέκει η σκιά σου.

Στο μεγαλείο δεν χωρούν σκιές και πλήθη.

Το γνώριζες, θυμάσαι;

Κάποτε, σε ένα βαθύ μεθύσι, στο είπα:

Εγώ κι οι λέξεις μου,

εγώ κι οι στέψεις μου.

Όλα τα άλλα μου κρύβουν το φως…

Βασίλης Πασιπουλαρίδης 🌹