"Ονειρεμένη αγάπη"

Το πόσο σε λατρεύω και αγαπώ

δεν γράφεται, δεν λέγεται,

μονάχα στην ψυχή κυλά,

σαν δάκρυ που δεν φαίνεται.

…

Σαν κύμα απαλό μες στου νου τη σιγή,

με φέρνεις κοντά σου σε κάθε στιγμή.

…

Γιατί η αγάπη η δική μας

δεν είχε σύνορα, ούτε φραγμούς,

δεν γνώρισε ποτέ της νόμους,

ούτε κανόνες, ούτε καημούς.

Ήταν καρδιά κι ήταν ψυχή,

μια φλόγα που δεν θα σβήσει.

Θα ζει παντού, θα ζει βαθιά,

ως τη στιγμή που θα σε συναντήσει.

…

Στης μνήμης τον ψίθυρο, σ’ αγγίζω ξανά,

κι ανθίζει η αγάπη σαν πρώτη φορά.

…

Θα είσαι πάντα εδώ

γλυκιά μου αγάπη, αιώνια εσύ.

Με μια αγκαλιά

Θα φτερουγίζει η καρδιά

Θα ζωντανεύει ο νους

Γλυκό μου όνειρο

για πάντα εσύ.

© ΑΝΤΏΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ – ΠΟΊΗΣΗ