Ο δικός μου Νοέμβρης 🍁

Κοιτώ τον ουρανό που νιώθει θυμωμένος.

Οι κεραυνοί δίνουν τον δικό τους αγώνα,να αποδείξουν

την ισχύ τους.

Οι αστραπές ηχούν με ένταση,

κάνοντας συντροφιά στον Νοέμβρη.

Δεν νιώθει ποτέ ευπρόσδεκτος.

Θλίψη ο ερχομός του προκαλεί..

Λυγισμένα κλαριά στα δέντρα,πενθούν για τους καρπούς τους,στάζοντας

το δάκρυ της βροχής.

Μα εγώ πιστεύω πως σαν ονειρευτώ,

με γαλήνη και δεν τυφλωθώ

από τις κακές μοίρες,

θα αγαπήσω και τούτον το μήνα.

Θα του εμπιστευτώ ότι έχω

στο τσερβέλο μου,

κι αφού με συμπαθήσει,θα του

ζητήσω να χορέψει με το αγέρι,

μια όμορφη συμφωνία ορχήστρας,

με κοινό.

Τότε θα νιώσω πως το αντίτιμο

που ήθελε ο Νοέμβριος ήταν απλό.

Ένα χαμόγελο, τρυφερό καλωσόρισμα,

και μια ζεστή αγκαλιά.

Εύα Αλιβιζάτου

31/11/25