Μια σταγόνα λήθης...🌙🌟💫

Στο ανοιχτό παραθύρι της,

χάνεται θολό το βλέμμα της,

στα χείλη της ζωγραφισμένος

ο πόνος

απέραντη σιωπή, ερημιά και

σκοτεινιά μες την ψυχή της.

Αχ, κι

αυτή η δύσπνοιά της οργιάζει,

κόμποι της φράζουν το λαιμό.

Την έχουν τσακίσει τα χτυπήματα

της μοίρας, οι πληγές τους ανοιχτές

αγιάτρευτες, πληγές που αιμορραγούν.

Δεν γιατρεύεται η προδοσία της αγάπης.

Ο πόνος της είναι χειρότερος κι από τον θάνατο.

Νιώθει τον χρόνο να στέκεται

άκαρδος να της κλέβει τ' οξυγόνο της...

Να σβιέται η ανάσα της.

Ανοίγει τα χέρια της και

με θυμό στηρίζεται στο παραθύρι

να μην σωριαστεί κάτω στο πάτωμα.

Δεν τη χωράει ο τόπος, πνίγεται...

Απελπισμένη ρίχνει

μία εσάρπα πάνω της,

στην αλυσίδα του σταυρού της

περνάει το κλειδί του σπιτιού της.

Ανοίγει τη πόρτα και

με βήματα αργά, σέρνεται στο δρόμο

ν ' αναπνεύσει,

να πάει εκεί στο γνώριμο μονοπάτι της στην βουνόπλαγιά της,

εκεί που θα σκορπίσει το μυαλό της,

εκεί θ 'αγναντεύει το απέραντο βαθύ μπλέ της θάλασσας.

Άλλοτε το διάβαινε με βήμα ταχύ

τώρα με μπαστούνι,

να κουράζεται,

να λαχανιάζει,

να κοντοστέκεται...

Σηκώνει τα δακρυσμένα μάτια της στον ουρανό και προσεύχεται αποκαμωμένη...

Ρίχνει την εσάρπα της κάτω

και

ξαπλώνει πάνω της,

κοιτάζει τον ουρανό,

πουλιά πετούν ολόγυρα της και

της κρατάνε συντροφιά.

Αρχίζει να σουρουπώνει,

η ψυχή της ηρεμεί προσμένοντας

το εχέμυθο 🌙 φεγγάρι

να του ανοίξει την καρδιά της,

ν ' ακούσει τα εσώψυχα της,

να της ζεστάνει με το φως του

την καρδιά.

Σαν το βλέπει να προβάλλει...

τα μάτια της δυό αυτόφωτα σμαράγδια,

το ευγνωμονούν ταπεινά και

ολούθε μελίσσι στροβιλίζονται ...

Χαμένα όνειρα, πόθοι, καημοί της.

Αλλοτινές όμορφες στιγμές που

τις ζούσαν μαζί ....

Αχ,δυνάστη χρόνε ...

Τι μου τις φέρνεις πάλι στο νου;

στάξε μου να χαρείς

"Μια σταγόνα λήθης"

μάρτυς μου το 🌙 φεγγάρι

σου τ ' ορκίζομαι...

θέλω να ξεχάσω...

να μη θυμάμαι ..

ν ' αναπνέω όσο ζω ...

να μη πονώ ...

Τριανταφυλλιά Παπανδρέου 🌹