Μεθούσε η νύχτα...

Σε τρόλεϊ προσμονής το τελευταίο

Το πιο φρέσκο ταίρι της γειτονιάς

Στις σκάλας σκαλοπάτι το τυχαίο

Το πικρό κρύο διώχναμε με αγκαλιά.

Σαν μπήκαν όλοι,μ' ανοιχτή την πόρτα

Έτσι να κάναμε,το πιάναμε

Στα μάτια κοιταχτήκαμε σαν πρώτα..

Το θέλαμε κι' οι δύο μας και το χάσαμε...

Με την αύρα της μας μέθυσε η νύχτα

Ως το σπίτι, μακρινή διαδρομή..

Τη μάσαμε σε μικρή κουβαρίστρα

Κάθε βήμα αγκαλιά κι' ένα φιλί.

Λευτέρης Σιώμος Κ/122 δ.π.ελ.