Με τον καιρό

Με τον καιρό συνήθισες να είσαι πάντα ο ίδιος, να κάνεις πράγματα που έκανες και χθες.

Τίποτα δεν άλλαξες, μόνο και μόνο επειδή δεν θες.

Με τον καιρό,  άφησες τον καιρό σου χαμένος να γυρνάει. 

Εύκολο να ονειρεύεται κανείς μα δυσκολότερο να τολμάει. 

Ξέρεις πόσοι άνθρωποι,  στην θεωρία θα άλλαζαν τον κόσμο;

Κανείς δεν τους πίστεψέ,  γιατί δεν μιλάει,  αυτός που ενεργεί με πράξεις μόνο. 

Ούτε οι ίδιοι το πίστεψαν άλλωστε αυτό, το είχαν όμως ως δικαιολογία. 

Γιατί καμία νίκη δεν έρχεται,  χωρίς την βιωματική εμπειρία. 

Με τον καιρό φίλε άλλαξες, έμεινες ο ίδιος. 

Αυτός που θα αγωνιζόταν αλλά κουράστηκε από το ανθρώπινο είδος.

Δεν έφταιξαν οι άλλοι που ήταν δυνατοί. 

Εσύ φταις, που δεν προσπάθησες έστω για μια στιγμή. 

Η ήττα σου προκλήθηκε από εσένα, γιατί δεν σηκώθηκες,  γιατί δεν πάλεψες. 

Η ήττα σου είσαι εσύ,  γιατί την καθημερινότητα σου, δεν τσαλάκωσες.

Δεν είναι υπαίτιος, όποιος μόνο κάνει το κακό. 

Αλλά και όποιος το δέχεται σιωπηρά κι αυτό. 

Δεν μιλάει,  δεν αντιδράει.

Για ποιόν αγώνα μιλάει;

Δεν σηκώνεται, δεν διαμαρτύρεται.

Ίδιος με ότι μισούσε γίνεται. 

Οι άνθρωποι που έκαναν πολλά, για να αλλάξει αυτό το τοπίο. 

Ήταν εκείνοι που δεν είχαν φόβο αλλά όραμα και μέσα τους της νίκη το σημείο. 

Μην κλαίς και μην παραπονιέσαι που έμεινες όπως δεν ήθελες.

Όλες οι αλλαγές του κόσμου,  στην ίδια θέση σε βρήκανε.

Κάνεις δεν νίκησε στα λόγια, αυτοί δεν ήταν νικητές. 

Ήταν από άλλη γέννα, οι φλύαροι του χθες.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας