Με ποιο δικαίωμα....

Οβιδιακές μεταμορφώσεις αναπολώ μεταλλαγμένων προϊόντων

αβέβαιου μέλλοντος σε μουσείο κέρινων ομοιωμάτων.

Γιατί εσύ ξάφνου πήρες το χρώμα της φωτιάς κι έφυγες σιωπηλά σαν χρώμα δειλινού.

Εσύ που έδινες στην ζωή νόημα κι εγκαρτέρηση ,

εσύ ένα απροσδόκητο νεφέλωμα που κάλυπτε μυστικά απόκρυφα για εμένα που περίμενα πολλά να μου αποκαλύψεις και την ζωή μου με νέο σθένος να πλουτίσεις...

κι έχανα πολλά στην κάθε απουσία σου.

Είχες αυτό το δικαίωμα ;

Σκληρό κι απάνθρωπο παιχνίδι παίζουν τώρα

οι καθρέφτες του μυαλού

γιατί την θέα σου κλέβουν απ' τα μάτια κι αφήνουν εκεί όλα τα γύρω πρόσωπα τα γνωστά , αυτά που μπορώ ν' αναγνωρίσω μα να πιστέψω δεν μπορώ πως τόσο σιωπηλά κι αθόρυβα χάθηκες.

Κι αναρωτιέμαι, με ποιό δικαίωμα.

Νικόλαος Ζαχαρόπουλος 🌹