Μαργαριταρένια ❤️ καρδιά...

Στα μυστικά νερά του βυθού,

εκεί όπου το φως του ήλιου χορεύει πάνω σε άγνωστες ζωές, οι πληγές δε σβήνουν,  μεταμορφώνονται. 

Κάθε σταγόνα αλμύρας κουβαλά μια ιστορία, κάθε άμμος ένα ίχνος από καρδιές που έπεσαν, χάθηκαν ή βυθίστηκαν για να σωθούν.

Γιατί ακόμα κι εκεί που όλα μοιάζουν σκοτεινά, υπάρχει μια μαγεία: η μαγεία που αλλάζει τον πόνο σε κάτι πολύτιμο. 

Όπως ένα μαργαριτάρι που γεννιέται από την αντίδραση του όστρακου που κλείνει απότομα, όταν κάτι το ενοχλήσει και λάμπει πολύ στο βυθό, όπως κάθε αστέρι στον ουρανό.

Κι αυτή… είναι η ιστορία μιας τέτοιας καρδιάς.

❤️❤️

Δυο καρδιές στην άμμο πεσμένες

Κι άλλες δυο τις ξέβρασε η παλίρροια χθες βράδυ.

Κι αναρωτιέμαι, αχ ουρανέ,

Τι είδες κι εσύ μες στο σκοτάδι;

Πήρες τη βάρκα πιο κει,

Κι έπιασε πάτο

Άφησες να γίνει κακό το πιο μεγάλο.

Δε βρήκε τη ρίζα να πιαστεί.

Το σαλάχι σου κλείνει το δρόμο

Κι εγώ,

που βλέπω τον πόνο σου μόνο

προσπαθώ να σε σώσω 

απ' την τσιμπίδα του κάβουρα

που με λύσσα σε τρώει...

Κάτι θα ξέρει κι ο δρόμος σου είναι κλειστός.

Το μονοπάτι του βυθού....

Αντανακλά απ' το γαλάζιο

τ' ουρανού,

και λάμπει.

Το κοράλλι έγινε ροζ

Απ' του χρόνου την άπληστη λύπη.

Το στρείδι μέσα του σε κλείνει

Κι άπλετη μαργαρόρριζα, τυλίγοντάς σε, σου ρίχνει.

Μια και μοναδική ευκαιρία σου δίνει,

Να κρυφτείς, να γιατρευτείς,

να ξαναγεννηθείς.

Τι να είδε άραγε το όστρακο 

και φοβήθηκε;

Και σε τύλιξε 

με την αγάπη που στερήθηκες 

κι εχάθη;

Μαργαρόρριζα θα σου ρίχνει,

Μέρα τη μέρα,

Κι έτσι εσύ, μετά από χρόνια,

ένα μικρό μαργαριτάρι θα βγεις.

Και οι δυο χαμένες καρδιές

Θα γίνουν μία, 

μαργαριταρένια 

Μια μοναδική καρδιά,

Σε μια μοναδική ευκαιρία 

που σου δόθηκε μία μόνο φορά,

μέσα στου όστρακου τη μεγάλη θυσία!!!

Φτιαγμένη απ' τον πόνο 

στου βυθού τη μαγεία...

Βάσια Μητράκου 🌹