Μαντόνες τρυφερών αρωδαμών

Για εκείνες τις φτωχογειτονιές

χωρίς γιορτινές Κυριακές

Για κάποια σκισμένα πελματάκια

σεργιανώντας στα βραχώδη

σοκάκια

Για τα λιπόσαρκα χεράκια

που παίζουν με τις καστανιέτες

τής λυπηρής Ανδαλουσίας

Για τον ασπαίροντα Αβέλιο

κρεμασμένο από τα πικρά χείλη

της Ηούς

Επτά σπαθιές

Επτά κραυγές

Επτά ψυχές

ποθούν να δουν σε είκοσιμία

αναστημένες αμφιλύκες

μιας γενναιόδωρης Κυρίας

τα λευκά κρινάκια της

—υφάδια του ηλίου—

πάνω στα φουστανάκια των αγνών

αρωδαμών

Άραγε για εσένα, Μαρία

πόσες πρέσβειρες αγάπης

θα 'τρεχαν να ντύσουν

τ' ατροφικά κορμάκια

στις γειτονιές του κοσμου

χωρίς μοίρα στον ήλιο;

Λίγα κρινάκια αγάπης, αρκούν

στο τραπέζι τής ταπεινοσύνης

για να ξαναζωντανέψουν

τις μουντές παιδικές χαρές

του κόσμου.

Λόγω Τιμής