Μ' ακούς;

Να πιστεύεις, μ’ ακούς;

Να πιστεύεις στον εαυτό σου,

ακόμα κι αν τους στόχους σου δεν έχεις καταφέρει·

ακόμα κι αν νομίζεις

πως δεν είναι για σένα η επιτυχία φτιαγμένη.

Να πιστεύεις,

ακόμα κι αν θεωρείς

πως αδύναμος φάνηκες και ανεπαρκής

μπροστά σε όσα σου επιφύλαξε η μέρα.

Να πιστεύεις στους άλλους,

ακόμα κι αν εκείνοι το αγνοούν,

ακόμα κι αν υπάρχει η υποψία

πως πικρά θα σε απογοητεύσουν.

Χαμένος δε θα βγεις,

αν στο καλό που υπάρχει μέσα τους πιστέψεις.

Να πιστεύεις στο αύριο,

ακόμα κι αν σε τρομάζει το άγνωστο,

ακόμα κι αν τίποτα δεν προσδοκάς ν’ αλλάξει.

Το αύριο απ’ την ελπίδα τρέφεται

και από το θάρρος μας.

Και να συγχωρείς, μ’ ακούς;

Να συγχωρείς,

ακόμα κι αν πονάει η καρδιά σου.

Η συγχώρεση καλό σε σένα κάνει,

καθώς σε ξαλαφρώνει από τα βάρη σου.

Και ν’ αγαπάς, μ’ ακούς;

Ν’ αγαπάς,

ακόμα κι αν κανείς δε σου επιστρέψει την αγάπη.

Ν’ αγαπάς με αγνή καρδιά,

ακόμα κι αν, πολλές φορές, βαθιά πληγώθηκες.

Ν’ αγαπάς με της ψυχής σου όλη τη δύναμη,

ακόμα κι αν δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει η αγάπη αυτή.

Ακόμα και τις αποτυχίες σου ν’ αγαπάς,

γιατί κι αυτές το είναι σου έπλασαν.

Για ν’ ανθοστολιστεί και να καρποφορήσει η φύση,

το φως του ήλιου χρειάζεται

και της βροχής τα χάδια.

Το πού είσαι τώρα

δεν τ’ οφείλεις στα καλά που σου συνέβησαν μονάχα.

Ίσως να οφείλεται και σε όσα κάποτε σε πίκραναν,

σε όσα έχασες,

σε όσα δεν απέκτησες.

Κι αν η ευτυχία αργοπορημένη μοιάζει,

μη φοβάσαι!

Η ευτυχία τον δρόμο της δεν έχασε ποτέ.

Βάσια Δελημήτσου 🌹