Καλοκαίρια ψυχής

Στα καλοκαίρια της ψυχής

Φίλα γαλάζιο ήλιο

Σφόδρα θα τον έρωτευτείς

Σαν εραστή, σαν φίλο.

Οι δρόμοι μας αναρωτούν

Με ανθρώπους φορτωμένοι

Τη θάλασσα πως θα τη βρουν

Που πάντα περιμένει.

Ζήτα τα γέλια να εκφραστούν

Ποτέ μη νιώσεις θλίψη

Στο μέγιστο να εκραγούν

Οι πόθοι κι 'οι αισθήσεις.

Φίλα αυγή καλοκαιριού

Της θάλασσας τη τέρψη

Σταμάτα δύση δειληνού

Και ηλιαχτίδας θέρμη.

Απόλαυσε τις κοπελιές

Γλεντούν σαν ταραξίες

Και φτερουγίζουν χαρωπές

Σπρώχνοντας γαλαξίες.

Βρε καλοκαίρι μην ερθείς

Με χλιαρά ξενέρωτα

Δεν θα υπάρχεις, δε θα ζεις

Αν δεν μας φέρεις έρωτα.

Στις χούφτες κρατα ουρανό

Γαλήνη στις καρδιές

Αύγουστος μυρίζει φως

Μυρίζει Κυριακές.

Καμία διάκριση δεν κάνει

Μες στη ζωή καθ ' εποχή

Χειμώνας πάντα θα υπάρχει

Αν δε ζεσταίνεται η ψυχή.

Θάλασσα να φιλάει φεγγάρι

Αγκαλιά ο ήλιος με τη γη

Μα όλα αυτά δε θα'χουν χάρη

Αν δεν μου χάριζες φιλί.

Λευτέρης ΣιωμοςΚ/43δ.π.ελ.