Κίτρινο μπλε κόκκινο....

Κίτρινο 

Μπλε 

Κόκκινο.

Κόκκινο το χρώμα που δεν αγαπώ ιδιαίτερα.

Το χρώμα που αγαπούσε πολύ η μητέρα μου.

Όταν το φορούσε φώτιζε ο κόσμος γύρω της.

Όταν έφυγε για το ταξίδι χωρίς επιστροφή,το κόκκινο απέκτησε μεγάλη αξία μέσα μου.

Κόκκινο.

Πάθος.

Ένταση.

Θυμός.

Έρωτας.

Εκδίκηση.

Χαρά.

Λύπη.

Ένα χρώμα που όταν το φορώ είναι σαν να το φορά εκείνη.

Τώρα καταλαβαίνω γιατί της άρεσε.

Τώρα νιώθω πόσα συναισθήματα έκρυβε μέσα στο χρώμα αυτό.

Τώρα βλέπω τον ψυχισμό της.

Πως ένιωθε.

Ένα χρώμα γεμάτο συναισθήματα.

Η βασική παλέτα των χρωμάτων που όταν τα ανακατέψεις σου δίνουν αλλά χρώματα.

Πράσινο, πορτοκαλί...

Κι ύστερα έρχεται να ολοκληρώσει την παλέτα το μαύρο και το άσπρο.

Ουδέτερα χρώματα.

Που αν τα ανακατέψεις με τα πρωτεύοντα και τα δευτερεύοντα της παλέτας, δίνουν την δική τους νοστιμιά.

Δίνουν την δική τους εμπειρία και καθώς μέσα στο μπολ της παλέτας μπουν δημιουργούν ιστορίες.

Δημιουργούν χαρακτήρες.

Η ψυχή μου χρώματα αλλάζει,μα το μαύρο μόνο της ταιριάζει.

Χρυσάνθη Σεργίνη 🌹