Ιούλιος,τελείωσε...

Ιούλιος μήνας...., στα τελευταία του....!

Ψήνεται η φύση ολάκερη...., ο κόσμος όλος φλέγεται από το μένος του έφηβου Απόλλωνα , που Φοίβο τον φωνάζουν! Κάθε ικμάδα ζωής μαραίνεται από του λίβα την ανάσα, ως και τα πετροπούλια προσπαθούν να σκιάσουν την ψυχή τους πριν εξατμιστεί!

Όχι όμως κι εκείνη! Τι παράξενο κορίτσι...! Πώς τόση ομορφιά σε τέτοιο κίνδυνο εκθέτει! Αρνείται ως και απ το αντήλιο βοήθεια να ζητήσει..., μόνη τον ήλιο κατάματα κοιτά, με ζέση ικετεύει το θαύμα του να κάνει, να λιώσει εκείνου του Φ λ ε β ά ρ η τη μεγάλη παγωνιά, εκείνη.. που μόνιμα στην καρδιά της έχει θρονιαστεί, μήπως και καταφέρει μέσα της κάτι να ανθίσει!

Όχι ...δεν δακρύζει πλέον, πάγωσαν στην πηγή τα δάκρυά της! Δεν χαμογελά, δεν βρίσκει λόγο, ούτε αφορμή και αιτία να το κάνει!

Η προδοσία..., η διάψευση ονείρων...,η αθέτηση υποσχέσεων..., μεγάλη παγωνιά γενά, γι αυτό τον Ι ο ύ λ ι ο κατάματα κοιτά, μήπως τους χειμώνες της νικήσει, έστω και μήνυμα ελπιδοφόρο να της στείλει, με του Α υ γ ο ύ σ τ ο υ τη φερέλπιδα σκυτάλη!

Όχι δεν επιτρέπεται στη νιότη η μοναξιά!

Βαγγέλης Γιάννος 🌹