Θυμάμαι...

Αυγουστιάτικο ήταν δείλι,

στην αγκαλιά του

είχα γείρει ,

με κρατούσε τρυφερά ,

μου μιλούσε με λόγια γλυκά ,

με κοιτούσε μες τα μάτια ... κι

εγώ ,

στις λίμνες των ματιών του

να καθρεφτίζονται έβλεγα τ ' άστρα ,

με τ ' ολόγιομο φεγγάρι.

Η καρδιά μου φτεροκοπούσε ...

σπαρταρούσε ...

σαν το ψάρι ,

θεότρελη από αγάπη .

Στη παλέτα της ψυχής της

"" να ζωγραφίζει...

του έρωτα ....την Ομορφιά..

με χρώματα μαγικά .

Δεν υπάρχει στ ' αλήθεια ,

ομορφότερη ζωή και

πιο υπέροχο συναίσθημα από

το ν ' αγαπάς και ν ' αγαπιέσαι ..

Είναι υπέροχο να δίνεις και

να παίρνεις αγάπη .

Δεν είναι αλήθεια να λένε ..

ότι όλα ....

τα γιατρεύει ο χρόνος.

Η Αληθινή αγάπη

όταν αγγίξει

βαθειά την καρδιά,

στην απουσία της ....

η καρδιά μένει για πάντα πληγωμένη .

Τριανταφυλλιά Παπανδρέου