Η βιτρίνα της περασμένης νιότης...

Γερό χαλάζι έπεσε

πάνω στο αναπαλαιωμένο σκρίνιο

της ανθρωποσύνης!

Ράγισε κι η βιτρίνα με τα τιμαλφή

της ηλιογενούς νιότης

Σ'αυτή τη στυγερή νεροποντή

που και σπεράντζ' ανθεκτική σαρώνει

για κράτα παραμάσχαλα το καλεντάρι

της ζωής

αφού το ανασύρεις απ'το "βουλισμένο αλώνι"

Κι έχε το νου σου

μην τύχει και σκορπίσουν

σαν άστρα κβαντικά

μες στην πομπώδη νύχτα

τα φύλλα της πορείας σου

στη γη του χαλασμού

Μ'αν τύχει και θωρήσεις

φυγόπονους βραχίονες κορμών

μπλεγμένους καταγής

με γόρδιους δεσμούς

κι εσύ ανήμπορος το βήμα σου

να ευθυγραμμίσεις

μη λυγίσεις

Προχώρ' αγάλι αγάλι με σύνεση

αναμετρώντας τις ρωγμές

—στη ραγισμένη βιτρίνα

της περασμένης νιότης —

με τις αχτίδες στ' αγνά χαμόγελα

των παιδιών!

Το λαμπροφόρο φως τους

φύλαξέ τό ακριβά

γιατί δε σου περισσεύει

Μα γύρνα κι εσύ μικρό παιδί

και προχώρα!

Γερό χαλάζι έπεσε πάλι απόψε

πάνω στο αναπαλαιωμένο σκρίνιο

της ανθρωποσύνης !

Λόγω Τιμής