Η ανιδιοτέλεια του Σεπτέμβρη💦

Τείνω χειραψία στον Σεπτέμβριο.

Μια πνοή κι έρχεται η σειρά του.

Δέσανε κάβο οι στιγμές,

μανταλώνουν τα κύματα μεσοπέλαγα.

Γραμμένοι στίχοι για παρηγοριά,

διαμαρτύρεται το ηλιοβασίλεμα...

Συμβαίνει,είναι λογικό...

άνθρωποι θλίβονται,

θολές εικόνες.

Μύθος "σε περιμένω τ' άλλο καλοκαίρι"...

Ο αδερφός σου έχει ανυπομονησία

θέλει να παλέψει με τη σειρά του

για όσους τον αγαπούν.

Κάνει τα σχέδια του...

Υπόσχεται να μείνει πιστός

κι αυτός,

στο θαλασσινό αγέρι

στο αναπάντεχο κύμα

χωρίς εκκωφαντικό θόρυβο.

Δεν τον τσιμπά η ζήλια..

Όλοι αδέλφια είναι...

καθένας στην ώρα του,στην μέρα του,δημιουργεί.

Η ανιδιοτέλεια είναι προτέρημα και των δώδεκα,

Εύα Αλιβιζάτου 🌹