Ζητείται Ελπίς..

Σιωπούμε στην τύρφη των ανταριασμένων καιρών!

Γαζώνουν οι σφαίρες τον αργαλειό της καρδιάς!

Στα αποτρόπαια έργα τους, αναφουφουλιάζει η καρδιά!

Κρύφτηκε η ελπίδα στον αρόλιθο, να απαγκιάσει στο αγριοκαίρι.

Ναυαγοί είμαστε στην ξέρα.

Οι σκαιοί φαλαινοθήρες μας πέταξαν στις λυσσαλέες καταιγίδες.

Αναδρομίζουν τα όνειρα μπροστά στην αιμοσταγή δίψα τους για εξουσία, για κυριαρχία, για θάνατο!

Μπήγουν το μαχαίρι κατάστηθα και το στρίβουν με δεξιοτεχνία.

Βυθοδρομεί η ανθρωπιά, βυσσαλεύει στη λάσπη.

Βρίθει η αδικία.

Τα παιδιά ζυμωμένα με τη φωτιά, την πείνα και τον τρόμο!

Στέγνωσαν τα μάτια μας στο βλέμμα τους!

Η Μέδουσα εξουσία, δρεπανηφόρος μας έκοψε τα πόδια.

Πως να σηκώσουμε τη δικαιοσύνη στους ώμους μας;

Οι αδηβόροι εκτελεστές της ζωής, μας καταδίκασαν στα δεινά του Τάνταλου, στη λαίλαπα του πολέμου, στην οιμωγή, στη στρίφνα των καιρών!

Ξυπόλητη, γυμνή η ελπίδα, πως να σκεπάσει την ντροπή;

Βαδίζει μπροστά στις σφαίρες και χουγιάζει ανοίγοντας τα χέρια της και αναθρώσκει:

Ίλεως Κύριε γενού!!!

Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη 🌹