Δώδεκα...

Μέσα στην νύχτα αναπνέω,

οι δείκτες δείχνουν δώδεκα.

Χάδι αυγής των σκέψεων

δίχως συντεταγμένες

μαγνητίζουν και με λούζουν,

να ξυπνήσω καθαρή από ανούσιες σκέψεις.

Με αιθέρια έλαια και εκχυλίσματα από βότανα,

ποθούν να εξαγνίσουν και να εξαγνιστούν

από κάθε τοξικότητα και φθόνο …

Κοιτώ τα αστέρια που ερωτεύονται,

ο ουρανός με τόση τέχνη τα φωτογραφίζει.

Χάνομαι στην φωτογραφία του,

οι αισθήσεις αγκαλιάζονται

στην αιώρα της καρδιάς,

τα βλέφαρα μισόκλειστα ψελλίζουν,

τα δάχτυλα δεν πειθαρχούν,πληκτρολογούν…

Μαγεία το σκοτάδι,

μεθά ,μουσκεύει κάθε κύτταρο του εγκεφάλου.

Δεν σκέφτομαι,μονάχα γράφω.

Δεν ξέρω το αποτέλεσμα γνωρίζω μοναχά

πως γράφουν οι αισθήσεις μου,

τα ακούσματα της νύχτας οικειοποιούνται.

Ο,τι ρέει

και υπάρχει σε αφθονία στην ψυχή,

για να γλιτώσουν επικείμενη υπερχείλιση!

Έπειτα οι αναπνοές το πληκτρολόγιο υγραίνουν

και εκτοξεύονται ψηλά στον ουρανό.

Κάθε ήχος του πλήκτρου

μια εκτόξευση φωτεινή διαύγειας.

Καληνυχτούν τα αστέρια

στέλνουν ένα φιλί

εκεί που αγαπώ!!

Παπαδοπούλου Φωτεινή 🌹