Γρίφος του Έρωτα 🍁

Πάντα θα λείπεις,

σε αναζητώ στο φως και στο σκοτάδι,

που κεντούν οι αναμνήσεις.

Λείπει το λιγοστό μαζί

που φάνταζε πολύ!

Λείπει η βαριά ανάσα

που έκανε ηχώ στο σκοτεινό προθάλαμο του πάθους και φώτιζε το χώρο σαν κλείδωνε πεισματικά τον τελευταίο χτύπο της καρδιάς!

Τα μάτια σου κατάδυση στο βυθό της απύθμενης ψυχής!

Τα ανείπωτα και χιλιοειπωμένα λόγια καραμελωμένα

από νέκταρ της αγάπης!

Σε ψάχνω στους ανέμους,

στον ήλιο το πρωί δίνω

το πρώτο μου φιλί

να σου μεταβιβάσει.

Σε αγγίζει απαλά βελούδινα,

ύστερα δραπετεύει!

Ήσουν ο μέντορας ψυχής

με μύησες στην ποίηση ζωής

και έγινε η ποίηση εραστής

και μούσα της ζωή μου!

Σε αναζητώ στα σαββατόβραδα

που έταξες και σκόνταψαν

σε μια στροφή του δρόμου.

Στον Αύγουστο που μου χρωστάς και ιχνογράφησες με τόσα χρώματα καρδιάς.

Στους μήνες που ξεδιψούσαν γουλιά γουλιά την ανυπομονησία τους

για τον ζεστό Φλεβάρη,

που σήμαινε κεφάλαιο νέο για εμάς!

Ήσουν ένας γρίφος μυστικός!

Δε σε διεκδικώ,

όχι από εγωισμό,

αν ένιωθες θα ήσουνα εδώ!

Την ηρεμία μας δε διαταράσσω.

‘Ο,τι ένιωσα,πώς νιώθω αιχμηρό

μα απόλυτα αληθινό!

Ίσως καλύτερα να μην γνωρίζεις πως δε σε πρόδωσα ποτέ,

σε αγαπούσα πάντα σε αγαπώ!

Θυμάσαι;

"Αν σε αγαπώ σημαίνει ότι ζω!

Αν με αγαπάς σημαίνει πώς υπάρχω" !

Λόγια δικά σου έμβλημα της αγάπης σου,

στο δρόμο μου έρμαιο κατέληξαν παράσημο ζωής!

Εσύ εκεί,εγώ εδώ κάτω απ'τον ίδιο ουρανό με αφετηρία την ψυχή

και Ιθάκη ξέχωρη αψεγάδιαστη διαδρομή!

Η Πηνελόπη σύγχρονης εποχής υφαίνει ποιήματα στον αργαλειό ζωής,

πιστή σε ο,τι δεν την πρόδωσε ποτέ ...

"Στο εργόχειρο ζωής "

Παπαδοπούλου.Φ