Βιβλιοκριτική Γιώργος Τσιβελέκος/ Μαρίνα Χρόνη 🌹Ματωμένος κάκτος 🌵

Η Μαρίνα Χρόνη, μετά από το μυθιστόρημα "Όρκος στις φλόγες", επέστρεψε με το ψυχολογικό μυθιστόρημα "Ματωμένος κάκτος" (εκδ. Ελκυστής, 2022). Ένα βιβλίο μικρό σε έκταση (250 σελίδες), μα πολύ έντονο και γεμάτο στο περιεχόμενό του, όχι μόνο επειδή καταπιάνεται με το λεπτό θέμα του αυτοτραυματισμού και της αυτοκτονίας, αλλά γιατί είναι καλοδουλεμένο, καλογραμμένο και αληθοφανές.

Δεν κλωτσάει ούτε μία πρόταση, κι αυτό φυσικά οφείλεται στην ταλαντούχα και ώριμη πένα της συγγραφέως.

Αξίζει να αναφερθεί ότι η συγγραφέας δεν εστιάζει μόνο στον εσωτερικό κόσμο του Ορφέα. Δεν έχει παραδώσει ένα απλό ψυχογράφημα, άλλα ένα μυθιστόρημα πλούσιο σε πλοκή που βάση του έχει την ψυχική κατάσταση του κεντρικού ήρωα, ο οποίος υποφέρει από ένα παιδικό τραύμα που παραμένει ενεργό και ανεπίλυτο έως τα 17 του χρόνια. Φυσικά, από λάθος του πατέρα του, του Χάρη, με τον οποίο έχει πολύ κακή σχέση.

Στην ουσία ο Ορφέας κατηγορεί τον εαυτό του και αυτοτιμωρείται επειδή θεωρεί ότι ευθύνεται ο ίδιος για τον θάνατο της μητέρας του κατά τη διάρκεια της γέννησής του και επειδή πιστεύει πως έμμεσα, με τη συμπεριφορά του και τη στάση του, τον κατηγορεί και ο πατέρας του.

Μήπως πρόκειται, όμως, για μια μεγάλη παρεξήγηση; Το σημαντικότερο...

Η Έλενα, η μητέρα του Ορφέα και σύζυγος του Χάρη, πέθανε όντως πάνω στη γέννα ή συνέβη κάτι άλλο; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ορφέας πολλές φορές φτιάχνει με το μυαλό του μια πραγματικότητα διαφορετική από την αληθινή. Ίσως, όμως, να του έχουν επιβάλει και οι άλλοι μια ψεύτικη πραγματικότητα.

Θα καταφέρει άραγε να απεγκλωβιστεί από τον νοσηρό φαύλο κύκλο της αυτοκαταστροφής; Ο έρωτας που θα βρει στο πρόσωπο της Δανάης είναι αρκετός για να ξεπεράσει τα οικογενειακά και ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει; Ο Γιώργος, το αφεντικό του, που στέκεται σαν αληθινός πατέρας, και ο αδερφός του, ο Αιμίλιος, που του συμπεριφέρεται με τον καλύτερο τρόπο, παρόλο που ο Ορφέας τον απομακρύνει συνεχώς και κατά βάθος τον ζηλεύει αφού ο πατέρας του δείχνει την αδυναμία του προς εκείνον και μια ζωή τον συγκρίνει μαζί του, θα μπορέσουν να τον κάνουν να δει πως υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω του που τον αγαπούν αληθινά και θέλουν μόνο το καλό του;

Για άλλη μία φορά η Μαρίνα Χρόνη με κέρδισε με τον τρόπο γραφής της και το θέμα με το οποίο διάλεξε να ασχοληθεί. Από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του βιβλίου δεν έχασα ούτε στιγμή το ενδιαφέρον μου. Αντίθετα, ανυπομονούσα να διαβάσω τη συνέχεια, ώσπου να φτάσω στο συγκινητικό τέλος. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Απόσπασμα:

Δεν τον αγαπούσε κανείς, ήταν ένα βάρος για όλους. Μια πηγή προβλημάτων και καταστροφών. Έβαλε ασυναίσθητα το χέρι στην τσέπη του, αλλά άγγιξε μόνο φόδρα. Βλαστήμησε δυνατά. Δεν είχε προλάβει να αντικαταστήσει τη λεπίδα από τη μέρα που την πήρε ο Αιμίλιος. Είχε τολμήσει να ζήσει με την ψευδαίσθηση ότι ίσως δε θα τη χρειαζόταν ξανά. Έπρεπε να βρει μία σύντομα, το κορμί του έκαιγε από την ανάγκη της.

Ο κάκτος πάνω στο τραπέζι τράβηξε την προσοχή του. Κοίταξε το φυτό με θαυμασμό, τα αγκάθια γύρω του το προστάτευαν. Οι άνθρωποι δεν το άγγιζαν, φοβόντουσαν τα τείχη του. Στη θέση του κάκτου έβαλε τον εαυτό του – ήταν μόνος και πλήγωνε τους ανθρώπους. Ο κάκτος, όμως, ήταν αυτόνομος, δε χρειαζόταν κανέναν, δεν ένιωθε πόνο. Ζήλευε την υπόστασή του, ήταν το πιο όμορφο φυτό που είχε δει.

Πέρασε το χέρι του πάνω από τον κάκτο και τον άγγιξε. Τα αγκάθια τρύπησαν τα δάχτυλά του. Άρχισαν να τσούζουν, αλλά συνέχισε σαν υπνωτισμένος να χαϊδεύει το φυτό. Το δέρμα του σκίστηκε, αλλά εκείνος συνέχισε να χαρίζει το χάδι του στον κάκτο όλο και βαθύτερα, όλο και πιο γρήγορα. Το χέρι του βάφτηκε κόκκινο, το κορμί του σπαρταρούσε, αλλά ο πόνος της ψυχής του δε σταμάτησε. Μόνο αν πέθαινε θα ηρεμούσε.

Με πόδια που τρέκλιζαν, κατάφερε να φτάσει μέχρι την εξώπορτα. Βγήκε έξω και ανέβηκε στη μηχανή του.

Πάτησε το γκάζι και ξεχύθηκε στην άσφαλτο. Προσπάθησε να ξεφύγει από τις σκέψεις που τον κυνηγούσαν.

«Του αξίζει». «Έχει κάνει τόσο κακό, έχει καταστρέψει τα πάντα». Τα λό-για αντηχούσαν στο μυαλό του σαν σειρήνες.

Είδε την κολόνα μπροστά του, αλλά δεν έκοψε ταχύτητα. Η μηχανή συγκρούστηκε πάνω της. Ο Ορφέας πετάχτηκε με δύναμη στον αέρα και την επόμενη στιγμή όλα μαύρισαν.

Βιογραφικό συγγραφέως:

Η Μαρίνα Χρόνη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και από μικρή ηλικία γράφει μυθιστορήματα και διηγήματα. Αγαπάει τη λογοτεχνία και τις τέχνες γενικότερα. Ερασιτεχνικά, ασχολείται με τον χορό, το θέατρο και τη γιόγκα. Εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών σε σχολεία. Από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: “Όρκος στις φλόγες”, “Ματωμένος κάκτος” και “Χάρτινες κόκκινες θάλασσες”.

Βιβλιοκριτική

Γιώργος Τσιβελέκος 🌹

Συγγραφέας

Μαρίνα Χρόνη 🌹