Βιβλιοκριτική Βαγγέλης Γιάννος/ Χριστίνα Νικολάου 🌹

Ποίηση: χριστίνα νικολάου

Τίτλος: Ξετυλίγοντας τον μίτο

Εκδόσεις: Ελίκρανον

Από την πρώτη γνωριμία μου με την φίλη Χριστίνα Νικολάου ένιωσα να πάλλεται έντονα μια ποιητική φλέβα της, καθώς και στην καθημερινότητα ποιητικά εκφράζεται!

Δεν αποτέλεσε έκπληξη λοιπόν όταν συνάντησα τους στοχασμούς της στην ποιητική συλλογή "Ξετυλίγοντας τον μίτο".

Αποτέλεσε όμως ευχάριστη αποκάλυψη η

ο λ ι σ τ ι κ ή γραφή της, η οποία στοχεύει στο κέντρο του ψυχισμού ,χωρίς να αφήνει ακάλυπτες περιφερειακές αρτηρίες που συνδράμουν στην εξισορρόπηση του ατόμου.

Η δημιουργός μετέτρεψε επιτυχώς σε άμβωνα την δύναμη της ποίησης για να εκφωνήσει τα πάμπολλα θετικά αλλά και τα αρνητικά του κόσμου μας, κρατώντας μακριά από τους στοχασμούς της συλλογής της τις προσωπικές της εμπειρίες.

Λειτούργησε με τους στίχους της ως φασματογράφος των κοινωνικών αποτυπωμάτων..., αλλά και του έρωτα τα ανεξίτηλα σημάδια...! Λέξεις..., φράσεις..., εικόνες... και προσδοκίες παίρνουν την μορφή απινιδωτή και προστατεύουν τις ανθρώπινες σχέσεις από κοινωνικά ή διαπροσωπικά "εμφράγματα".

"Να με ποθείς/ στο κελάρυσμα του γάργαρου γέλιο μου/ στων ματιών σου τη σιωπή..."

Ζωή και θάνατος, έρωτας και αγάπη, ωφελιμισμός και ανιδιοτέλεια, μικροψυχία και δοτικότητα, φόβος και θαρραλέα αντιμετώπιση..., συγκρούονται στην ποίηση της Χριστίνας Νικολάου, και ως δια μαγείας, εκεί στην κατακλείδα κάθε ποιήματος, ο αναγνώστης λούζεται από φως άπλετο, εξαγνίζεται η ψυχή του, οραματίζεται αφετηρίες νέες, οδηγείται στην λύτρωση, σε ανίχνευση εσωτερικών αναζητήσεων, σε αναγέννηση συναισθημάτων και γίνεται πηγή αισθημάτων νέων!

"Τίποτα μην πεις/ αγκάλιασέ με μονάχα/ σαν να 'ναι η πρώτη ή η τελευταία φορά.. "

"Σώπα ψυχή μου, και μην κλαις/ το χαμόγελό σου ειν' η χαρά μου..."

Η ποιήτρια, με την έμφυτη ευγένεια της ψυχής της, συνομιλεί με την ίδια πραότητα και με τη χαρά και με τον πόνο. Διαχωρίζει ιδεατά το δίκαιο από το άδικο, ήρεμα εκφράζει τις διαφωνίες της βρίσκοντας λέξεις που δεν ταράζουν τον ψυχισμό του αναγνώστη, με χαμόγελο τονίζει ακόμα και το παράπονο. Ο έρωτας έχει ξεχωριστό βάθρο στην συλλογή της και τους μύστες των στοχασμών της τους παροτρύνει σε έρωτα ολοκληρωτικό, χωρίς όρια, "οι δόσεις" δεν ανταποκρίνται στις επιταγές της Αφροδίτης!

"Σε έναν κόσμο που αργοπεθαίνει/ λίγο, θέλουμε ακόμα/ λίγο ουρανό/ τρέχω..."

"Γλυκόπικρο ποτό ο Έρως/ στολίδι ανεκτίμητο σε κύλικα ολόχρυση/ σε μια προθήκη κλειδωμένη ".

Στην ποίηση της Χριστίνας Νικολάου οραματίζεται ο αναγνώστης την Αριάδνη να ξετυλίγει τον μίτο για να απελευθερωθούν όσοι έχουν εγκλουβιστεί στον εσωτερικό τους λαβύρινθο!

Αγαπητή μου ποιήτρια..., φίλη μου εκλεκτή Χριστίνα Νικολάου, σε ευχαριστώ που με συντρόφευσες με τους στίχους σου αυτές τις δύσκολες μέρες για μένα !

Καλοτάξιδο Χριστίνα μου, ατέρμονες να είναι οι πτήσεις της συλλογής σου, και ναι "ξετυλίγοντας τον μίτο " πολλά μπαίνουν στην θέση τους!

Υ.Σ. Συγχαρητήρια στην εικαστικό φίλη μας Sofia Fountoulaki για το έργο που έντυσε την συλλογή σου!

Βαγγέλης Γιάννος 🌹