Βάλε το χρώμα της χαράς!

Ξεσκόνισε αράχνες της ψυχής σου.

Ξεκρέμασε τα ρούχα τα παλιά,

εκείνα που 'χουν φόντο το σκοτάδι,

αυτά που μαρτυράνε ερημιά...

Βάλε το χρώμα της ελπίδας.

Φόρα δυο φιόγκους στα μαλλιά .

Φέρε την άνοιξη, μια ρόδινη αυγή,

τρέξε να νιώσεις μια γιορτή.

Βγες έξω, κάνε κάθε είδους τρέλα.

Παίξε μες στις αλάνες με παιδιά .

Βάψε χαμόγελα στα χείλη σου, κορνίζα

κρέμαστα στον τοίχο της καρδιάς

Μην σε φοβίζουν οι χειμώνες

σκέψεις νεκρές, το γκρι της μοναξιάς.

Πάρε ψαλίδι, κόψε τα κορδέλες.

Γράψε τραγούδια μέθης για βιολιά !

Μόνοι χαράζουμε τους δρόμους...

Τις ατραπούς... τις ρότες στη ζωή.

Μην κανακεύεις μιζέρια σε κιτάπια,

μην νανουρίζεις την θλίψη στο παχνί.

Θηκάρι μην κάνεις την ψυχή σου,

και την πληροίς κενό, με παγωνιά!

Μπάσε ελπίδες, όνειρα και πόθους

Φτιάξτη φωλιά, ζεστή, μια θημωνιά!

Κι αν σου χτυπήσει πρωινό την πόρτα,

με κόκκινο φουστάνι η χαρά ,

μην την αφήσεις έρμη στα σκαλιά,

τα χέρια άνοιξε και χώστην αγκαλιά!

Βάλε το άλικο χρώμα της χαράς,

σαν των πετάλων, βαθύ, της παπαρούνας!

Πέτα ψηλά αφοπλίζοντας τα νέφη,

αγέρι, μες στο μυχό μίας φτερούγας...!

Λιλή Βασιλάκη 🌹