Αλλαργινό μου όνειρο 🌹

Σ’ αλαργινό ταξίδι μου,

στης μνήμης το λημέρι,

ξάφνου ξεπρόβαλε μπροστά,

ολόφωτο έν’ αστέρι.

Φεγγοβολούσε κι έφεγγε,

στης μνήμης τα μονοπάτια,

μάταια να προσπαθεί,

να σμίξει τα κομμάτια.

Αλαργινό μου όνειρο,

της νύκτας το μεθύσι,

μου τάζουνε τα όνειρα,

πώς θα με συναντήσει.

Αλαργινό μου όνειρο,

νάσουνα πεφταστέρι,

να γκρέμιζες τον ουρανό,

στη γή για να σε φέρει.

Αλαργινό μου όνειρο,

του ήλιου χρυσές πλεξούδες,

νάχες φτερά για να πετάς,

ωσάν τες πεταλούδες.

Σε ανθισμένο λούλουδο,

να πάς για να καθήσεις,

την ραγισμένη τη καρδιά.

για να την συγκολλήσεις.

Νέκταρ και γύρη να τρυγάς,

ζωή για ν’ αποκτήσεις,

τ’ αλαργινό το όνειρο,

απ’ τη αρχή να ζήσεις.

Χαρά και αγαλλίαση,

χαίρεται η ψυχή,

μα το αστέρι έσβησε,

σκοτείνιασε η γή.

Αλαργινό μου όνειρο,

αστέρι της ζωής μου,

το φώς σου έχω φυλακτό,

στο βάθος της ψυχής μου.

Αντρούλλα Θεοκλή Νικηφόρου 🌹