Αγάπανθος

Απόψε σ'ονειρεύτηκα

στην ξύλινη σχεδία

σανίδα σωτηρίας.

Στου ζόφου την αντάρα

απελπισμένος ναυαγός

πάλευες να επιζήσεις.

Από την ξέρα της ζωής

θώρησες την ελπίδα.

Σαν κατακάθι η οργή

θρονιάστηκε στο βένθος..

Κι απ' τις φυκιάδες πρόβαλε

του φλάμπουρου ο ήλιος.

Στ' ακρόπλωρο της χαραυγής

θώρησες τ' ακρωτήρι

με τ' άνθισμα των μίσχων:

Ταξιανθίες αγάπανθου

με τις σαρκώδεις ρίζες!

Ναυαγοσώστης στη ζωή

γίνηκες της ζωής σου.

Εκείνη η σανίδα σου

στο έλεος του βούρκου

τώρα με τ' άνθη αγάπανθου

ο κίονας της νησίδας!