Άρωμα βανίλιας

Σε παρακολουθούσα καθώς κατέβαινες τη μεγάλη ξύλινη σκάλα.

Κρατούσες στα χέρια σου μερικά βιβλία και μια κούπα αχνιστό τσάι. Το δικό μου ήδη βρισκόταν ακουμπισμένο στο γυάλινο τραπεζάκι τού σαλονιού.

Το άρωμα τής βανίλιας διαχύθηκε μεθυστικά στο χώρο.

Μου χαμογέλασες καθώς διέκρινες τη λάμψη τού ενθουσιασμού στα μάτια μου. Είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας.

Απέθεσες με μια αργή κίνηση τα βιβλία πάνω στο τραπέζι.

Το πρώτο στη σειρά ήταν μια ποιητική συλλογή.

Άρχισα να το ξεφυλλίζω και να στέκομαι στους τίτλους των ποιημάτων σου.

Την προσοχή μου τράβηξε ένα έργο σου με τίτλο <<Τιτιβίσματα>>.

Στάθηκα στην τρίτη στροφή.

Με συνεπήρε το έντονο ύφος, η περίτεχνη σύνδεση των λέξεων και οι εικόνες που ξεπηδούσαν ολοζώντανες μέσα από κάθε πρόταση. Ταξίδευα στον εσωτερικό σου κόσμο, γευόμουν την ψυχή σου, ανασκάλευα τις μνήμες σου.

Είχες ήδη τοποθετήσει τον πήχη ψηλά...

Πριν από λίγες μέρες ολοκλήρωσες την ανάγνωση τού τελευταίου μου βιβλίου.

Η αγωνία μου κορυφωνόταν καθώς άρχισες να ψιθυρίζεις κάποιους στίχους από τα έργα μου. Ερευνούσα το βλέμμα σου, προσπαθώντας να μαντέψω τις εντυπώσεις σου. Είχες ήδη στο ενεργητικό σου οχτώ διηγήματα, πέντε ποιητικές συλλογές και ακόμα μια θαυμάστρια!

Έμεινα με τα μάτια καρφωμένα στη λευκή κουρτίνα που παιχνίδιζε στο φως τού ήλιου. Στο μάρμαρο τού πρεβαζιού μερικά κοχύλια θύμιζαν την αγάπη σου για τη θάλασσα. Απέναντι από το παράθυρο έστεκε μεγαλόπρεπα ένα μαύρο πιάνο, με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο. Περιπλανήθηκα στο κλαβιέ τού πιάνου με το βλέμμα. Δεν θα τολμούσα να το αγγίξω, γνωρίζοντας τις "ιδιαιτερότητές σου". Διαπίστωσα πόσα κοινά στοιχεία έχουμε. Τον τοίχο τού σαλονιού κοσμούσαν αντί για πίνακες παρτιτούρες μεγάλων μουσικών. Είχα διεισδύσει στον κλειστό σου χώρο, εκεί που δεν επέτρεπες στον καθένα να μπει και τον παρατηρούσα ευλαβικά. Έριξες μια κλεφτή ματιά προς τον κήπο, με κοίταξες μετά από αρκετή ώρα και μού χαμογέλασες, νεύοντας ενθαρρυντικά.

Την υπόλοιπη ώρα μιλήσαμε για πολλά άλλα θέματα, εκτός από το δικό μου. Πήρα το δρόμο τής επιστροφής, με ανάμεικτα συναισθήματα. Επικρατούσε αυτό τής ανακούφισης και τής ηρεμίας. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Και αν κρίνω από τη στάση τού σώματος, το βλέμμα και τις κινήσεις σου, βρίσκομαι σε καλό δρόμο. Και ας είναι μακρύς και δύσκολος.

Στέλλα Μιχαήλ Ζωγράφου 🌹