Άγριοι και επιβλητικοί

Θεόρατα μπρος στα μάτια

τα ψηλά βουνά.

Θεόρατα και ακατοίκητα.

Άγρια και επιβλητικά.

Δεσπόζουν.

Μικρά δέντρα και μεγάλα.

Κάθε λογής φυτά και πτηνά.

Ζώα που μέσα τους βρίσκουν καταφύγιο από τ'ανθρώπου τα χέρια.

Ή κραυγή των λύκων στου χειμώνα τα σκληρά σαγόνια για αναγνώριση της προσφοράς τους μέσα στον κύκλο της ζωής.

Τα νυχτοπούλια που κοιτάζουν με βλέμμα βλοσυρό την επόμενη λεία τους.

Η σιωπή της νύχτας.

Τα αστέρια που φέγγουν.

Εσύ.

Εγώ.

Δύο άγνωστοι μέσα στον κόσμο αυτό.

Δύο άγνωστοι και ταυτόχρονα δύο τόσο γνώριμοι.

Εραστές.

Εραστές;

Όχι.

Εχθροί.

Άραγε ποτέ θα λήξει η βεντέτα αυτή;

Άραγε ποτέ θα σταματήσει η σιωπή;

Τα ουρλιαχτά των λύκων πότε θα πάψουν να ακούγονται στων θεόρατων βουνών τα ύψη;

Την μέρα αγαπημένοι.

Την νύχτα εισβολείς.

Στην καρδιά και στο νου.

Το αγρίμι σου.

Χρυσάνθη Σεργίνη 🌹