Ο πιο τρανός καημός...

Εσύ,

ο πιο τρανός καημός μου,

θαμπή σκιά μιας φλόγας

στα σκιασμένα όνειρα.

Στέκω στην αιμασιά,

στου δρόμου την ερμιά

κι η καρδιά σου σκληρή σαν πέτρα.

Στέκω στης γαληνιάς θάλασσας 

την τρικυμία και το κορμί δαρμένο.

Κάτω από τα συγνεφοσκέπαστα φτερούγια 

ρυάζεται η ψυχή, μαρμάρωσε

στα κρύα σου χείλη.

Ο έρωτας κι ο θάνατος

δυο αιχμηρά σπαθιά κρατούν,

ύπουλα, άξαφνα χτυπούν

την ερωτοθύμηση τη διαβάτρα.

Γαλάζιος ουρανός ο έρωτας,

μαύρο νυχτέρι ο θάνατος,

έγιναν ένα! 

Και το χελιδόνι της καρδιάς

αλάργεψε κι εχάθη!!!❤️

Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη 🍁