Μετά από αυτή την αναπάντεχη συνάντηση με τον Κυρίλλο και αφού του μίλησε για όλα όσα είχαν συμβεί, ο Βλάσσης γύρισε στο σπίτι του. Η αλήθεια είναι πως του είχε φύγει ένα βάρος από πάνω του και σιγά σιγά το μυστήριο θα έφτανε στο τέλος του. Δεν έπαψε, όμως, να ανησυχεί μήπως αυτοί, που έκαναν ό,τι έκαναν, θα μπορούσαν να γίνουν πιο επικίνδυνοι. Ο Βλάσσης ξάπλωσε στο κρεβάτι του χαμένος στις σκέψεις του. Ήθελε να γίνουν τα πράγματα όπως ήταν πριν, να μην φοβούνται…   Την επόμε

Ο Πιότρ κάθεται μπροστά στο τζάκι, στα χέρια του κρατάει μια κούπα τσάι, ενώ από το κασετόφωνο παίζει ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια. Όσο τ' ακούει, το μυαλό του είναι εκεί, δεν μιλάει, μόνο μένει συγκεντρωμένος στα λόγια του τραγουδιού. Η κούπα του πέφτει από τα χέρια λερώνοντας το χαλί. Τα χέρια του έχουν χαλαρώσει, μένει εκεί και ακούει όσο ο Przemyslaw Gintrowski* τραγουδάει το Tylko Kołysanka. Χαμογελάει... Τα μάτια του γίνονται υγρά, όσο έρχονται εικόνες η μια πίσ

Σκισμένες Φανέλες: Η συνέχεια Αφού είχε γίνει το περιστατικό να σκίσουν τις φανέλες του Adam και του Παύλου, ήμουν γεμάτος οργή για το ποιος μπορεί να ήθελε να μας κάνει κακό και για ποιον λόγο μάλιστα! Για ένα διάστημα, επειδή φοβηθήκαμε μην τυχον και γίνει τίποτα χειρότερο αναγκαστήκαμε να πάμε σ' ένα άλλο γήπεδο που ήταν λίγο πιο μακριά. " Πόσο θα 'θελα να πάμε πάλι σ' εκείνο το γήπεδο!"φώναξε ο Ryszard. "Θα γίνει και αυτό, μόλις βρεθεί αυτός που επιτέθηκε στον Adam κα

Ανοίγω την ντουλάπα και κοιτάζω προσεκτικά τι ρούχα έχω... Το μάτι μου πέφτει επάνω στο καλό μου κοστούμι. Πόσο ήθελα να το φορέσω, η αλήθεια είναι πως, είχε συμβεί ένα πολύ ευχάριστο γεγονός και ήθελα να το βάλω, έτσι, λοιπόν, το έβαλα. Ένιωθα όμορφα μέσα μου, δεν ήθελα να δώσω σημασία σε σχόλια. Έκανα αυτό που με έκανε πραγματικά ευτυχισμένη, φορούσα πάντα αυτό που μου άρεσε και δεν έδινα σημασία σε σχόλια τύπου ‘’πρέπει να ντύνεσαι πιο θηλυκά ’’ ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο,

Είμαι στο αυτοκίνητο μετά τη δουλειά, όπου, μόλις, είχα κερδίσει μια δίκη και είχα ανακουφιστεί, ένιωθα ότι είχε φύγει ένα βάρος από πάνω μου. Βιαζόμουν να πάω σπίτι και να ξαπλώσω. Δεν είχα κοιμηθεί και καλά το προηγούμενο βράδυ από την αγωνία μου έτσι και αλλιώς, οπότε ο ύπνος ήταν αυτό, ακριβώς, που χρειαζόμουν. Είμαι στο δρόμο και καθώς οδηγώ ακούω μια σφυρίχτρα, κάθε φορά που περνάω από αυτήν την οδό θυμάμαι να την ακούω. Κοιτάζω γύρω μου και τα μάτια μου βλέπουν τον τ

Κοιτάζω ξανά τα γαλανά του μάτια, μα συνεχίζουν να μην μου λένε κάτι, τη γλώσσα, όμως, την αναγνώρισα αμέσως, ο τύπος μιλούσε πολωνικά! << Τι θες από εμένα; Γιατί μ' έχεις εδώ;>> φώναξα με όση δύναμη είχα, όση, τουλάχιστον, είχε απομείνει από αυτή... ο τόπος μυρίζει λάσπη και τσιγάρο, δεν αντέχω τη μυρωδιά… << Ξέρω πως δεν με γνωρίζεις, όμως, εγώ ξέρω τα πάντα για σένα ως την τελευταία λεπτομέρεια, μήπως σου λέει κάτι το όνομα, Φώτης Τσεκούρας; >> Στο άκουσμα του ονόματο

Τα μάτια μου βλέπουν το σκοτάδι, κοιτάζω γύρω και δεν βλεπώ παρά ένα ελάχιστο μικρό φως από ψηλά. Προσπαθώ να κουνήσω τα χέρια και τα πόδια αλλά τίποτα. Μυρίζει καμμένο λάστιχο και το κοστούμι μου είναι γεμάτο λάσπες. Δεν θυμάμαι πολλά, παρά μόνο ότι είχα έναν καυγά με έναν πελάτη μου, σχετικά με την υπόθεση του και δεν ήθελε να με ακούσει καθόλου. Μετά από αυτό ένα σκοτάδι… Αντικρίζω δυο γαλανά μάτια να με κοιτάνε, μου λένε κάτι σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζω, ή τουλάχιστον

Το παρακάτω κείμενο που θα διαβάσετε είναι γραμμένο για τον πρώτο φανταστικό χαρακτήρα που είχα δημιουργήσει σε ηλικία μόλις 12 ετών, τον Javier Kevin Hamilton! Είμαι πίσω στο σπίτι μου, επιτέλους! Εκεί που γεννήθηκα, δηλαδή στο Manhattan της Νέας Υόρκης, δίπλα στον καλό μου συνεργάτη τον Bradley Kumar, Αγγλοϊνδό αστυνομικό. Πόσο ευτύχισμένος ήταν όταν με είδε μετά από τόσα χρόνια, ο άλλος καλός μας φίλος και συνεργάτης ο Winslow Moore πήρε σύνταξη. Εκείνον, για να είμαι ειλ

Στέκομαι στην οροφή ενός ψηλού κτηρίου, ο Βόλος το βράδυ είναι μαγικός και μου αρέσει πολύ. Παρατηρώ τα αυτοκίνητα από ψηλά, πόσο μικρά...

Γύρισα σπίτι, μετά από τόση ώρα τένις είχα κουραστεί, για να μην πω, καλύτερα, ότι είχα εξοντωθεί. Έκανα ένα παγωμένο ντους και ξάπλωσα....

Ο Adam και ο Παύλος ήταν πραγματικά τρομοκρατημένοι! Όλα τα παιδιά στάθηκαν στο πλευρό τους θέλοντας να τα παρηγορήσουν. Αυτό που έγινε,...

Μπήκαμε, λοιπόν, και επίσημα στον Σεπτέμβρη, τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου. Ο Σεπτέμβρης αποτελεί μήνα ευαισθητοποίησης για πολλές...

Πέρασε ένας μήνας από τότε που δημιουργήσαμε την Ελληνοπολωνική ομάδα μπάσκετ. Όλα ήταν υπέροχα! Ήμασταν όλοι ενωμένοι σαν μια γροθιά...

Η ώρα της προπόνησης πέρασε αρκετά γρήγορα και κανένα από τα παιδιά δεν το κατάλαβε. Η μπάλα του μπάσκετ γλίστρησε από τα χέρια του...

Ξημέρωσε μια ακόμα υπέροχη μέρα. Ένα χαμόγελο στόλιζε το πρόσωπό μου. Αν και είχε ήλιο, έκανε κρύο, αυτό, όμως, δεν με ενοχλούσε καθόλου....

Όταν συνειδητοποιώ τι έχει συμβεί, αρχίζω να πανικοβάλλομαι... Ελέγχω την πόρτα... ήταν κλειδωμένη! Ήθελε να με παγιδέψει, αυτό ήταν το...

Πετάγομαι επάνω, το κεφάλι μου πονάει φριχτά, δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από την προηγούμενη νύχτα, το μόνο που θέλω εκείνη την στιγμή...

Σταυρώνω τα δάχτυλα μου και σκύβω μπροστά, την κοιτάω μέσα στα μάτια προσπαθώντας να ψάξω για κάποια ενοχή ή την αλήθεια που μπορεί να...

Το τρίτο μέρος μέ τις περιπέτειες του Ελληνοπολωνού δικηγόρου Piotr! Ξυπνάω το πρωί, για λίγο έχω ξεχάσει που βρίσκομαι. Η Ήβη κοιμάται...

❤️💯 Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια ακόμα περιπέτεια του ελληνοπολωνού δικηγόρου Πιότρ Κοιτάζω από το παράθυρο του γραφείου μου όλη...