Ο λάθος πελάτης...

Τα μάτια μου βλέπουν το σκοτάδι, κοιτάζω γύρω και δεν βλεπώ παρά ένα ελάχιστο μικρό φως από ψηλά. Προσπαθώ να κουνήσω τα χέρια και τα πόδια αλλά τίποτα.

Μυρίζει καμμένο λάστιχο και το κοστούμι μου είναι γεμάτο λάσπες. Δεν θυμάμαι πολλά, παρά μόνο ότι είχα έναν καυγά με έναν πελάτη μου, σχετικά με την υπόθεση του και δεν ήθελε να με ακούσει καθόλου. Μετά από αυτό ένα σκοτάδι…

Αντικρίζω δυο γαλανά μάτια να με κοιτάνε, μου λένε κάτι σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζω, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Προσπαθώ, μάταια, να κουνηθώ αλλά τίποτα…

Πόσο καιρό, άραγε, να βρίσκομαι εδώ και να μην έχω πάρει χαμπάρι τί έχει γίνει;

Ζωή Συμεωνίδη 🌹