Όπως ζεις...💯

Όπως ζεις, μ' ένα πρόγραμμα βαρύ, με πολλές ευθύνες που δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις.

Πρόσεξε, γιατί όσα κι αν φύγουν, το σημαντικότερο κοίτα να μην ξεχάσεις.

Έχει ρυθμούς η ζωή, που δεν σε αφήνουν μια στάλα να ξεκουράσεις το μυαλό και την καρδιά σου.

Όπως ζεις κάτι δίνεις και δεν το κρατάς πια κοντά σου.

Είναι η ζωή, που σαν είμασταν μικροί μας φαινότανε μεγάλη.

Ήταν θα λες ο χρόνος που έμοιαζε πολύ, μα πόσο λίγος ήταν πάλι.

Λίγες στιγμές μπροστά στο άπειρο του χρόνου είναι αυτό που έχεις να χειριστείς.

Όμορφα να το ξοδέψεις, έτσι κι αλλιώς, τελειώνει νωρίς.

Όσο μεγαλώνεις ακόμα περισσότερο.

Μοιάζει ο χρόνος παγίδα που σε κρατάει όμηρο.

Δίνεις εδώ, δίνεις εκεί, δίνεις και είναι κρίμα μεγάλο.

Κάτσε μία φορά να σκεφτείς, αν στις αναμνήσεις σου, εκτός από δουλειά, υπάρχει και κάτι άλλο;

Όπως ζεις, κοίταξε να είσαι η προτεραιότητα του εαυτού σου.

Να λάμπεις, ν' ανθίζεις, ν' ακτινοβολείς να είσαι σύμμαχος του κάθε ονείρου σου.

Η ζωή κάποτε τελειώνει, χρειάζεται αυτό, για να έρθουν άλλοι στην γη αυτοί.

Εσύ γέμισε την ωραίες στιγμές, μοναδικές, ακόμα χωρίς λόγο και αφορμή!

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πεθάνεις και έτσι τον θάνατο θα γευτείς.

Μα μην νομίζεις ότι όλοι οι άνθρωποι ζούνε, ασχέτως που έχουν γεννηθεί.

Μην περιμένεις τίποτα, ποτέ και κανέναν να σε βγάλει από την δύσκολη θέση.

Όλα ο άνθρωπος τα μπορεί, από το να γεννήσει χαρά ή να καταστρέψει.

Την δύναμη σου χρησιμοποίησε σωστά, κάνε την εμπειρία δάσκαλο σου.

Γιατί κάποτε τα φώτα θα σβήνουν θα 'ναι αργά, πέρασε θα πεις ο καιρός μου.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹