ΧΡΥΣΟΙ ΚΟΚΚΟΙ ΣΙΩΠΗΣ

Θα αφήσω την σιωπή να συλλαβίσει.

Να απαγγείλει, να καληνυχτίσει.

Θα υποκλιθεί στους χρησμούς των άστρων

στον φύλακα του γαλαξία, Ουρανό.

Σιωπώ...

Αδέξια στην τέχνη τής σιωπής.

Πρώτη φορά ενστερνίζομαι το εμβατήριο της.

Βάλσαμο τής ψυχής,

εθνικός ύμνος ανάστασης,

λύτρωσης και αναψυχής!

Σιωπή ενός λεπτού για τα φαντάσματα που τρέμουν τούς ψιθύρους τής αυγής.

Σιωπή ενός λεπτού για τους έρωτες που ταξίδεψαν σε διψασμένους ουρανούς...

Σιωπή για έρωτες που εξημέρωσε

η νύχτα και το χάδι τής ψυχής.

Σιαμαία τής πειθαρχίας τής τυφλής υπακοής,

σε ουράνιους παράδρομους και άτεγκτους κανόνες τής ζωής !

Σιωπή κουφή σε ερεθίσματα.

Σιωπή η γενναιοδωρία αμβροσίας

και μεγαλοψυχίας, ενίοτε της ζωής!

©Φωτεινή Παπαδόπουλου