Χριστούγεννα στο χωριό...

Πυκνό σκοτάδι,

απέραντη γαλήνη κι ερημιά.

την Χριστουγεννιάτικη τούτη βραδιά.

Από το πυκνό πευκόφυτο βουνό,

κατηφορίζει δρυμύτατο το ψοφόκρυο να περουνιάζει ως το κόκκαλο.

Στα ριζά του βουνού χτισμένο,

το μικρό μου χωριό ανάμεσα

σε πολλές καρυδιές, εξ 'ου και

τ ' όνομά του,

Μονοκαρυά

( Μόνο καρυές )

Οι πόρτες όλες και

τα παρθύρια των σπιτιών του ερμητικά κλειστά και στα τζάκια τους καίνε χοντροκούτσουρα δέντρων.

ασταμάτητα .

Η φλόγα τους φωτίζει πιότερο

απο το λιγοστό φως της λάμπας πετρελαίου την μονοκάμαρη .

Όλη η οικογένεια καθισμένη

σε χαμηλά ξύλινα σκαμνιά,

γύρω από του τζακιού τη θαλπωρή,

με τα πόδια τους καψαλισμένα ...

"σαν λουκάνικα ροδοψημένα."

Δίπλα στο τζάκι,

σ ένα ξύλινο βαρελάκι από κρασί γεμάτο χώμα,

δεσπόζει το φρεσκοκομμένο έλατο,

το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας,

χιονισμένο με "ξασμένο βαμβάκι,και

στολισμένο με χειροποίητα στολίδια,

χρωματιστές χάρτινες μπαλίτσες,

καραβάκια, καρτούλες με ευχές,

φωτογραφίες και ζωγραφιές ..

Στην φτωχική μας μονοκάμαρη,

όλη η οικογένεια με αγάπη και χαρά γιορτάζει τα Χριστούγεννα,

με ολάνοιχτες ζεστές αγκαλιές,

κουβέντες γλυκές ευχές χαμόγελα .

Φωτεινές ψυχές ευλογημένες,

γεμάτες καλοσύνη, ευαισθησία,

ανθρωπιά, ταπεινότητα.

Παιδικά μου Χριστούγεννα

ευτυχισμένα αλησμόνητα.!!!

Η θύμησή τους γλυκιά νοσταλγία,

πλημμυρίζει την ψυχή μου,

δάκρυα ζεστά χαράς κι

αργοκυλούν στα μάγουλα,

με ανεβσμένους τους χτύπους

της καρδιάς, να χτυπούν σαν τότε...

Εκείνα τα Ευλογημένα Χριστούγεννα

στην μονοκάμαρη

του σπιτιού μας,

με το αναμμένο τζάκι,

το στολισμένο μας δεντράκι

και

τις ολόζεστες καρδιές μας,

γεμάτες αγάπη!