Φυλακισμένα μνήματα 🌹

Λευκοί σταυροί μπηγμένοι σε τσιμέντο

από χαρμάνι περίεργο

Άμμο από την Κερύνεια, χαλίκια από τον Πενταδάχτυλο,

Αίμα και δάκρυ των παλικαριών της Αμμοχώστου

Ράγισε το χαρμάνι τελευταία

Ασφυκτιούσε χρόνια, βλέπεις, ο καημός

Ξεπηδά τα βράδια απ’ τις ρωγμές

Αιωρείται πάνω από τους σταυρούς

Παραφυλά τον ύπνο των γενναίων

και το πρωί, με το που βγαίνει ο ήλιος,

βουτά ξανά στην γκρίζα ακύμαντη θάλασσα της λησμονιάς

20 Ιουλίου 2025

Φύσαγε αποβραδίς ένας αγέρας αλλόκοτος

Έτριζαν τα δοκάρια

Χτυπούσαν τα παντζούρια

Και οι ριπές, νύχια που έξυναν τοίχους και ψυχή

Με μαζεμένα γόνατα στο στήθος

αφουγκραζόμουν κουρνιαχτό μάχης,

βόμβες και μηχανές αεροπλάνων

Κι ύστερα, φωνές και βογκητά στρατιωτών

Παιδιά να εκλιπαρούν για βοήθεια

Γυναίκες να κλαίνε για τους τόπους τους

Κερύνεια, Αμμόχωστο, Μόρφου

αναζητώντας τους νεκρούς τους

Πενηνταένα χρόνια μετά

οι ελπίδες στοίχειωσαν

κι η αδικία τυραννάει ακόμη τα όνειρά μας

Αφροδίτη Διαμαντοπούλου 🌹