"Φευγαλέα λύπη"

Ζωή!

Πως χάσαμε τη γλύκα σου

στον κλώνο αυτού τού ρόδου;

Τ'αγκάθια του κατάσαρκα

μπηγμένα στην ψυχή μας

αγκύλωσαν τον άχραντο

υμένα τού δεσμού μας.

Σαν εκηβόλοι ατρόμητοι

παιδιών ψυχή αυθόρμητη

τοξεύσαμε τα δάκρυα

στη διάθλαση τού αιώνα.

Ζωή!

Πως φθείραμε τη φόρμιγγα

του μαγικού λειμώνα

και σε μουντό τοπίο

σεμνοί χωρίς λοφίο

τη λύπη φυγαδέψαμε

μ' ακούρδιστες χορδές;

Λόγω Τιμής